Alaksandr Łukašenka pacvierdziŭ kurs na ŭsiebakovaje raźvićcio adnosinaŭ z Rasijskaj Fiederacyjaj, nadajučy vialikuju ŭvahu ŭzajemadziejańniu z rasijskimi rehijonami.
«My nikoli nie adharodžvalisia ad Rasii, tym bolš ad Leninhrada,
Heta śviatoje dla nas, u nas vialikaja cikavaść [da supracoŭnictva]»,— zajaviŭ Łukašenka, sustrakajučysia ŭ piatnicu ŭ Minsku z hubiernataram
Łukašenka adznačyŭ, što «ŭ savieckija časy Biełaruś, Leninhrad i Maskva byli źviazanyja vielmi ciesna suviaźziu supracoŭnictva». «Što da sielskahaspadarčaj vytvorčaści,
to pastaŭki ź Biełarusi całkam zabiaśpiečvali Leninhrad i Maskvu. U nas vialiki dośvied u hetym płanie, ad jaho nielha sychodzić — jaho treba adnaŭlać»,— skazaŭ A.Łukašenka.
Pry hetym, adznačyŭ Łukašenka, «havorka idzie nie tolki ab prodažach — havorka idzie ab sumiesnaj vytvorčaści i realizacyi pradukcyi, budź to sielskaj haspadarki, mašynabudavańnia, navukajomistaj pradukcyi».
«My hatovyja na lubuju formu supracoŭnictva».
Łukašenka adznačyŭ, što ŭčora daručyŭ prem'
«I tamu falšyŭku tudy nie zaviazieš», — padkreśliŭ Łukašenka.
