U śviata Uźniasieńnia pravasłaŭnaja carkva ŭspaminaje jevanhielskija padziei, źviazanyja z apošnim momantam znachodžańnia Chrysta na ziamli, ab Jaho śvietłym Uvaskrasieńni.U Jevanhielli hetyja padziei apisvajucca tak: nabližałasia śviata jaŭrejskaj Piacidziasiatnicy, i vučni Chrysta viarnulisia z Halilei ŭ Ijerusalim. U sarakavy dzień Chrystos źjaviŭsia apostałam u Ijerusalimie i vyvieŭ ich z horada na haru Jelejonskuju, dzie paviedamiŭ im ab pasłańni Śviatoha Ducha, zatym błahasłaviŭ apostałaŭ i ŭźniośsia na nieba.
Kali śvietłaje vobłaka schavała Hospada ad vučniaŭ, im źjavilisia dva anioły, skazaŭšy, što Haspodź znoŭ pryjdzie na ziamlu hetak ža, jak bačyli jaho ŭzychodziačym na nieba. Apostały pakłanilisia ŭźniosšamusia Hospadu i viarnulisia ŭ Ijerusalim.
Zdavałasia b, Uźniasieńnie — śviata razłuki Chrysta z vučniami. Haspodź i Nastaŭnik pakidaje ziamlu i ŭznosicca na nieba, ale ŭ toj ža čas vučni, jakija jaho pravodzili, viartajucca ŭ Ijerusalim, jak apaviadaje śviaty apostał i jevanhielist Łuka, «ź vialikaj radaściu».
U śviatočnych pravasłaŭnych piesnapieńniach carkva nahadvaje svaim dzieciam, što, uźniosšysia na nieba, Chrystos Zbaŭca nie pakinuŭ ziamlu svajoj prysutnaściu. Svaim uźniasieńniem jon vykanaŭ boskuju volu i tych, chto na ziamli, abjadnaŭ z tymi, chto na niebie. Heta śviata — prajaŭleńnie nadziei na toje, što adhetul usim ludziam, jakija vierać u Chrysta, adkryty šlach na nieba, kudy Chrystos piervym uźnios zbaŭlenuju i adnoŭlenuju čałaviečuju pryrodu.
