«Когда Лукашенко обзывал их „безъяйцевами“ он знал что говорил».
«Вот и пример двойных стандартов!»
«Еўропа выкарыстоўвае нас у карыслівых мэтах».
«Еўрапейцы вызвалілі пасланніка д’ябла».
«Еўропе на нас напляваць».
«ПОЛИТИЧЕСКАЯ ПРОСТИТУЦИЯ В ДЕЙСТВИИ, ЕВРОКИДАЛОВО!!!, ФУ!!! Стыд и позор ЕС!!!, Предатели!!! Захлебнитесь своим бензином!!!»
Гэта не выступы БТ, а каменты на «Хартыі’97». Столькі гразі на адрас Еўрасаюза тут апошні раз выказвалі ў часе візіту Далі Грыбаўскайце ў Мінск у 2010 годзе. Гэта каменты на адрас таго самага Еўрасаюза, які даў прытулак палітычным уцекачам з Беларусі. Дапамагае грамадзянскай супольнасці, у тым ліку і «Хартыі».
Еўрапейскія дыпламаты ў кулуарах тлумачылі гатоўнасць зняць санкцыі з Уладзіміра Макея жаданнем даць Мінску магчымасць зрабіць нейкі пазітыўны крок у адказ. Пад такім крокам разумеюць найперш вызваленне палітычных праціўнікаў рэжыму і неэскалацыю напружанасці ў адносінах. Макея гатовы пусціць на саміт Усходняга партнёрства ў Вільню, каб не адштурхнуць Беларусі ўвогуле.
Прыхільнікі руху «Еўрапейская Беларусь» мяркуюць, што толькі жорсткія санкцыі, пазіцыя сілы можа змяніць нешта ў лёсах Беларусі.
У той жа час у Еўропе дамінуе меркаванне, што Беларусь трапіла ў безнадзейную залежнасць ад Расіі. Настолькі безнадзейную, што працэс скончыцца на пэўным этапе дойдзе да адхілення Масквой ад улады нават самой сям’і Аляксандра Лукашэнкі, які інтэграцыю з Расіяй распачаў.
«Сёння Еўропа не будзе любой цаной, за вушы выцягваць беларускія ўлады з абдымкаў Масквы, — мяркуе польскі аналітык Каміль Клысінскі. — З уладай трэба кантактаваць, але надзеі яе перавыхаваць наіўныя. Усё, што можа Захад, — гэта арганізоўваць як мага больш праектаў з грамадзянскай супольнасцю, падтрымліваць апазіцыю, павялічваць у грамадстве долю праеўрапейска настроеных людзей».
Пры такой логіцы рашэнне ўпусціць Макея насамрэч азначае, што ў беларускай палітыцы ЕС нічога не мяняецца.
