Фота: bel.sputnik.by
Месцам правядзення былі лукі — так называлі пойму ракі Гадзея і само ўрочышча каля ракі, дзе ладзілася дзея. Гэтыя лукі і далі назву абраду. Затым месца правядзення некалькі разоў пераносілі — на рынак, да царквы, у залежнасці ад таго, колькі збіралася людзей. Сёлета абрад зладзілі ля царквы Святой Жыватворнай Троіцы, піша «Звязда».
Пасля велікоднай службы каля храма пачалі збірацца не толькі жыхары былога мястэчка, а цяпер аграгарадка, але і з навакольных вёсак. Многія ўдзельнікі свята прыехалі з райцэнтра.
Як правіла, пачынаў карагод чалавек, які першым выйшаў з храма, затым да яго далучаліся іншыя. Жанчыны, дзяўчаты, мужчыны трымаліся за рукі, стваралі ланцужок. У сярэдзіне стаялі дзеці, так званыя качаны. Лічылася, што дзеці — сімвал жыцця, і ў будучым іх чакае шчасце. Адна са старэйшых жанчын праводзіла ўдзельнікаў карагода паміж малымі, выбудоўваючы ўзоры.
Падчас правядзення абраду ў выкананні народнага фальклорнага ансамбля «Маркаўчанка» гучала песня «Лука». Адрасавалася яна 46-гадоваму Сяргею, які хоча ажаніцца, але не можа знайсці сабе пару. Яго імя ўпаміналі ў песні. А ён за гэта частаваў удзельнікаў абраду.
Пасля такога рытуалу, запэўніваюць маркаўчане, хлопец знойдзе сваё каханне і хутка ажэніцца.
У даўнішнія часы «вадзіць Луку» дазвалялася толькі жанчынам. Цяпер правілы змякчылі. У абрадзе могуць прыняць удзел усе ахвотныя.
Як адзначаюць спецыялісты, абрад з’яўляецца ўстойлівым элементам мясцовай культуры. Прынамсі, у Мінскай вобласці такога нідзе больш не праводзяць.
