Teatr imia Janki Kupały znutry — repartaž Siarhieja Hudzilina
«Naša Niva» naviedała adbudavany Kupałaŭski teatr. Jon byŭ pradmietam sprečak uvieś toj čas, što išli pracy pa viartańni budynku vyhladu pačatku XX stahodździa. Redaktar pa suviaziach z hramadskaściu teatra Vieranika Mołakava praviała dla «NN» ekskursiju pa novym budynku.
«My dahetul časam možam zabłukać u teatry ŭ pošukach svaich kabinietaŭ, — śmiajecca spadarynia Mołakava. — Pieršyja dni ŭvohule było vielmi ciažka».
Płošča Kupałaŭskaha pavialičyłasia ažno ŭ dva razy, ciapier adzinaj prablemaj dla supracoŭnikaŭ zastajecca niemahčymaść trapić z adnoj častki budynka ŭ inšuju naŭprost — dosyć składana.
Pieršaje miesca kudy my traplajem — byłoje słužbovaje pamiaškańnie, pieraŭtvoranaje ŭ miesca dla adpačynku hledačoŭ. Tut stajać niekalki bankietak, vytrymanych u styli darevalucyjnaha teatra, na jakich dzie hledačy mohuć pasiadzieć pierad śpiektaklem i padčas antraktu. Zrešty, siadziačych miescaŭ u kalidorach nie tak i šmat. Adzinaje, što vybivajecca z ahulnaha stylu, — płazmavy televizar.
«Uvieś teatr aformleny ŭ sinich i šerych tanach, — tłumačyć spadarynia Mołakava. — Takim jon byŭ pieršapačatkova. Architektary pravodzili analiz ścienaŭ i vyjavili reštki hetaj farby».
Zała Kupałaŭskaha vyhladaje zusim nie zvykła — zamiest šerahaŭ vuzkich kresłaŭ stajać tryvałyja sinija kresły z padłakotnikami. Bieletaž padzieleny adsiekami pa čatyry miescy, jak toje było ŭ pačatku XX stahodździa.
Prytym što płošča Kupałaŭskaha ŭdvaja pavialičyłasia, miescaŭ u zale stała značna mienš. Zamiest 500 ich zastałosia 340. Samyja tannyja ź ich na bałkonie, ale kuplajučy ich, treba pamiatać, što na pieršym kreśle apošniaha šeraha bałkona sceny nie bačna zusim. Pry roście mieniej za mietr vosiemdziesiat ciažka ŭbačyć niešta, aproč vierchu dekaracyj. Ale, pa słovach kupałaŭcaŭ, «karobka zały» pierastvorana mienavita ŭ pieršasnym vyhladzie.
Čym «kupałaŭcy» nasamreč hanaracca, dyk heta techničnym abstalavańniem sceny, dzie ciapier jość elektryčnyja labiodki,
«Usia technika zroblena ŭ Hiermanii, ZŠA, Aŭstryi, — tłumačyć Mołakava. — Abstaloŭvać teatr jašče nie skončyli, bo heta nie robicca za paru miesiacaŭ, pracy zojmuć jašče peŭny čas».
Ślady niadaŭniaha pierajezdu teatra litaralna paŭsiul — la sceny lažyć złamany kantrabas, jaki nie prydajecca dla pastanovak, za im skryni z kaściumami. Ich
«Tut pakul prajšli tolki try śpiektakli, paśla byŭ pierapynak, — tłumačyć Mołakava. — Šmat što treba daładžvać».
Jašče adno niemałavažnaje pytańnie — ceny biletaŭ na śpiektakli ŭ novym budynku zaŭvažna adroźnivajucca ad koštaŭ na inšych placoŭkach. Trapić na śpiektakl «kupałaŭcaŭ» u Pałac prafsajuzaŭ možna i za 30 000 rubloŭ. A voś u adnoŭlenym budynku samyja tannyja bilety kaštujuć pa 70 tysiač. Ci źviazana heta z zahadam pastavić teatr na samafinansavańnie?
«I heta, viadoma ž, taksama, — tłumačać u buchhałteryi. — Zbolšaha hetyja hrošy iduć na apłatu ŭsich tych navinak, absłuhoŭvańnie novaha budynku. Kali my budziem zajmacca tolki teatralnaj dziejnaściu, biez dapamohi dziaržavy nie vyžyviem».
U cełym teatr pakidaje pryjemnaje adčuvańnie — jahony ciapierašni dyzajn prymušaje ŭzhadać staryja maskoŭskija placoŭki. Źmianiłasia, darečy i halereja fotazdymkaŭ la partera — ciapier tam visiać zdymki ŭsich dziejsnych akcioraŭ, a taksama muzykaŭ arkiestra. Nieŭzabavie kala słužbovaha ŭvachoda musić adkrycca kafe dla akcioraŭ i naviednikaŭ.
