Светлана Куль. Мене. Текел. Упарсин.

Як сядзе сонца – з ночы да зары
Ідуць па сенажаці Касары,
Працуюць, пот ліецца з-пад каронаў.
Каспар, ды Балтазар, ды Мельхіёр
Кладуць траву сушыцца паміж зор
На азярод сузор’я Арыёна.
Узважаць і адмераць нагары
Тры каралі, святыя Касары
Для кожнага пракосы і загоны:
Таму – багацце, гэтым – недарод,
Вайну ці мір на ўвесь наступны год,
Падзякі, падарункі і праклёны.
Накосяць лёс у небе Касары
Пазначаць, дзе чужыя, дзе сябры,
І вызначаць, хто сёлета гатовы.
Пасля заплацяць па яго віне –
Напішуць на крамлёўскае сцяне
Тры запаветных, тры апошніх словы.

0

0

0

0

0

0