Nasta Daškievič (da šlubu Pałažanka) atrymała pieršaje spatkańnie z mužam, palitviaźniem Źmitrom Daškievičam [jany pažanilisia ŭ kancy śniežnia]. Spatkańnie adbyłosia ŭ pieršaj pałovie dnia 9 studzienia ŭ Hrodzienskaj turmie i doŭžyłasia 2 hadziny.
Razmaŭlali muž i žonka Daškievičy praz škło ŭ pakoi dla karotkaterminovych spatkańniaŭ, u prysutnaści milicyjantaŭ i inšych źniavolenych ź ich svajakami.
«Ale heta nam nie pieraškadžała. Navat kali b pobač niešta śvidravali, ja ničoha nie čuła, akramia hołasu Źmitra», — skazała Nasta Daškievič.
Pra Źmitra Daškieviča Nasta paviedamiła, što jon ciapier u toj ža adzinočnaj kamiery, kudy trapiŭ adrazu paśla pieravodu z mazyrskaj kałonii, na ŭmovy nie skardzicca, na pasłableńnie režymu ci na daterminovaje vyzvaleńnie nie spadziajecca.
«Bolš za toje, jon nie ŭpeŭnieny, što vyjdzie na volu ŭ žniŭni, kali skončycca jahony termin. Bo moža što zaŭhodna zdarycca, ad hetaha nielha zaścierahčysia. Ale Źmicier nie tracić dobraha nastroju, jon paŭtaraje, što treba spadziavacca na lepšaje. U tym liku my abmiarkoŭvali naša budučaje viančańnie, jakoje, biezumoŭna, u turmie niemahčyma pravieści, a treba čakać vyzvaleńnia», — skazała Nasta Daškievič.
