Asobaŭ, jakija 2 studzienia źbili invalida ŭ mietro, šukali «ŭsim internetam».I hetaja praca dała svaje vyniki: siońnia ŭsich padazravanych u złačynstvie zatrymali supracoŭniki milicyi i dastavili ŭ RUUS Partyzanskaha rajona. Ale infarmacyja pra «padazravanych» źjaviłasia nie tolki ŭ kryminalnaha vyšuku — užo ŭčora jaje možna było znajści ŭ ahulnym dostupie ŭ siecivie. Pry hetym z asabistaj infarmacyi ŭ tekstach materyjałaŭ byli i fotazdymki z sacyjalnych sietak. Samaje ž «smačnaje», to bok spasyłki na sami staronki Ukantakcie možna było znajści ŭ kamientarach.
Na pakul jašče navat nie padazravanych milicyjaj dvuch chłapcoŭ i dziaŭčynu nakinulisia sotni bajnetaŭcaŭ, jakija paśpiašali zapisać ich u vinavatyja.Lohkaja abraza — napeŭna, samaje «biaźvinnaje», što jany pačuli ŭ svoj adras. Vielmi nahadvaje sud Linča — vyciahnuli, paviesili… Asablivuju radaść «lehijonu» dastaviŭ fakt, što adzin z padazravanych junakoŭ źjaŭlajecca kursantam Akademii milicyi. Jak akazałasia ŭ vyniku, hety chłopiec nie maje nijakaha dačynieńnia da incydenta.
Siońnia było aficyjna paviedamlena, što tolki adzin «apaznany» Biełnetam čałaviek sapraŭdy prysutničaŭ u časie pravaparušeńnia.Ale ad sieciva «papała» traim. Raniej takoje ŭžo zdarałasia i ŭ časie pahromu Płoščy ŭ 2010 hodzie, i paśla terakta ŭ mietro, i paśla Maŭklivych pratestaŭ.
«Naša Niva» paprasiła kiraŭnicu partała «Miedyjakrytyka» Janinu Mielnikavu prakamientavać pavodziny ŚMI ŭ padobnaj situacyi.
Na jaje dumku, ŚMI dziejničali karektna. «Raźmiaščeńnie ŭ ŚMI zapisaŭ z kamieraŭ nazirańnia — heta całkam narmalnaja praktyka dapamohi pravaachoŭnym orhanam. Na heta i byŭ raźlik, što ludzi pačnuć šukać», — kaža Janina Mielnikava. «Ja nie bačyła tut ckavańnia z boku žurnalistaŭ [bo ŭkazańniaŭ na vinavataść padazronych u ŚMI nie było — NN]».
Ale toje, što adbyvajecca ŭ sacyjalnych sietkach i na forumach — inšaja sprava.«Jość praca žurnalista i žurnalisckaja adkaznaść, a jość pytańnie kamientaroŭ. I tut niama adnaznačnaha adkazu, tut možna dyskutavać pra premaderacyju, postmaderacyju ci ŭvohule mahčymaje adklučeńnie kamientaroŭ u takoj temie», — kaža Mielnikava. «Na žal, kamientatary časta padstaŭlajuć žurnalistaŭ. I ŭ pytańni kamientaroŭ treba, z adnaho boku, nie davać kamientataram pierachodzić dazvolenuju miažu, a z druhoha boku — pamiatać pra svabodu słova».
0
0
0
0
0
0
