Pradpryjemstvy haliny chlebapraduktaŭ pavinny zastavacca ŭ rukach dziaržavy i nie padlahajuć pryvatyzacyi.Pra heta siońnia, naviedvajučy Minski kambinat chlebapraduktaŭ, zajaviŭ Alaksandr Łukašenka.
«Łancužok: pole, pastaŭki zbožža, chlebazavody — heta žalezna dziaržaŭnyja pradpryjemstvy. Ich ni ŭ jakim razie nielha pryvatyzavać. Kab bolš nie było razmovaŭ,— zajaviŭ Łukašenka. — Usio astatniaje my nie zabaraniajem: u hipiermarkietach, na vulicy, doma (hałoŭnaje — sanitaryja) chaj pryvatniki piražki i bułački piakuć i pradajuć, jak va ŭsim śviecie».
«Ale voś hetaja asnova pavinna zastacca dziaržaŭnaj. My ŭžo najelisia pryvatnikaŭ. Dobryja jany ludzi, ale hladziać u svaju kišeniu.A heta [bujnyja dziaržaŭnyja pradpryjemstvy] dobry budzie ryčah i bałans na rynku, kab ludzi byli zabiaśpiečanyja samym nieabchodnym — chlebam», — padkreśliŭ Łukašenka.
. Pryvatnyja — kali łaska, choć tysiaču pradpryjemstvaŭ, chaj kankurujuć. My ničoha nie budziem zabaraniać. Heta navat vyhadna, niachaj pryvatnik źjaŭlajecca, pakazvaje svoj spryt,«I tak pavinna być usiudy — małako, adzieńnie i h.d. Heta dziaržaŭny kłopat i dziaržpradpryjemstvy pavinny zabiaśpiečvać
ale my ŭ luby čas zmožam adrehulavać ceny da prymalnych dla našaha nasielnictva», — dadaŭ Łukašenka.
Jon jašče raz padkreśliŭ, što ŭ krainie vybudavanaja strojnaja sistema narychtoŭki chleba jak dla nasielnictva, tak i dla patrebaŝ žyviołahadoŭli. «Heta žalezna pavinna być dziaržaŭnym. Ni pra jakuju pryvatyzacyju havorki być nie moža. Toje ž samaje pra małočnuju i miasnuju vytvorčaść. Usio astatniaje, što źjavicca pryvatnaje, my budziem padtrymlivać», — reziumavaŭ Łukašenka.
0
0
0
0
0
0
