Strannyj son priśniłsia mnie včiera. Budto stoju ja, značit, voźle 23-jej himnazii – nu eto ta, čto na prośpiektie, odietyj v čiernuju majku s bukvoj «Ŝ» na hrudi i dieržu płakat v rukach: «Eto była pośledniaja russkojazyčnaja himnazija v Minskie».
Podchodit ko mnie diriektrisa himnazii i hovorit: «Nu što vy, Valancin Kanstancinavič, tak raźniervavalisia, nu čytaje novy nastaŭnik dzieciam fiziku pa-biełarusku, a vy dumajecie – lohka zaraz ruskamoŭnaha znajści? Dy i potym, dzieciam ciažka fiziku na ruskaj vučyć, šmat chto nie razumieje, baćki skardziacca!».
Nie uśpieł ja jej otvietiť, kak mienty podchvatili mienia pod ruki i v voronok zavołokli, niesankcionirovannyj pikiet, hovoriat. Otvieźli v RUVD bližajšij, sostavili po-bystrieńkomu protokoł ob administrativnom pravonarušienii za etot samyj niesankcionirovanyj pikiet i v sud zavołokli.
Zachožu v pomieŝienije, sidiat za stołami sud́ja, siekrietarša – ničieho siebie, kstati, takaja, bielavieńkaja, v mini-jubočkie, no nie ob etom ja.
Nu, sud́ja mnie tak skorohovorkoj i hovorit: «Słuchajecca sprava ab administracyjnym pravaparušeńni pa artykule… sud u składzie sudździ….»
«Iźvinitie, a možno po-russki,» – hovoriu ja im v svojem śnie.
A sud́ja mnie: «Nie pierabivajcie sudździu, kali chočacie niešta sud paprasić, dla hetaha jość chadajnictvy, vam zrazumieła?''
Ja: «Tohda ja zajavlaju chodatajstvo. Učityvaja, čto v sootvietstvii so st.17 Konstitucii Riespubliki Biełaruś u nas dva hosudarstviennych jazyka, i odnim iz jazykov sudoproizvodstva javlajetsia russkij, ja prošu viesti prociess na russkom jazykie. Vot!»
Sud́ja: «Sud, paraiŭšysia na miescy, vyznačyŭ: chadajnictva adchilić. Zhodna z art. 17 Kanstytucyi Biełarusi, dziaržaŭnymi movami źjaŭlajucca ruskaja i biełaruskaja. Tamu sudovaje pasiedžańnie budzie vieścisia pa-biełarusku. Vy biełaruskuju movu razumiejecie?»
Ja: «Nu da, ponimaju, koniečno, no ja v povsiednievnoj žiźni na russkom razhovarivaju, i dieti moi v russkojazyčnyj sadik chodiat, ich vsieho dva v Minskie, syn vot siejčas v russkojazyčnoj himnazii učitsia i…»
Sud́ja: «Nu voś i cudoŭnieńka, značyć, biełaruskuju movu razumiejecie, pierakładčyk vam nie patrebny, praciahniem sudovaje pasiedžańnie …»
Ja: «Podožditie, podožditie, a kak žie protokoł? Kak siekrietaŕ prokotokoł sudiebnoho zasiedanija budiet viesti? Ona čto — mienia avtomatičieski pierievodiť s russkoho na biełorusskij budiet? Sama? Ona žie nie pierievodčik… Značit tak, ja triebuju, čtoby moi słova v protokole otobražaliś na russkom, priamoj riečju, ja …»
Sud́ja: «Pravaparušalnik, supakojciesia. Spravavodstva ŭ sudzie viadziecca tolki pa-biełarusku, nam što — z-za vašych vybrykaŭ prahramu ŭ kamputary pierastaloŭvać? U nas niama ruskaj kłavijatury… niama litar «i», a taksama «ŝ». Voś usie ludzi jak ludzi pa-biełarusku havorać, a hetyja… vydurniajucca ŭsio. Vy ž, pravaparušalnik, u Miensku vučylisia, dzie ŭsie navokał pa-biełarusku havorać, usio razumiejecie, što vy tut kamiedyju łamajecie i sudovaje pasiedžańnie zaciahvajecie?»
Ja: «Da eto biespriedieł kakoj-to. U vas nie tolko «i» i «ŝ» niet, u vas i vsie zakony tolko na biełorusskom, Administrativnoho kodieksa na russkom dažie niet. Ja budu žałovaťsia v Tovariŝiestvo russkoho jazyka imieni Puškina, v Konstitucionnyj sud, ja k pravozaŝitnikam pojdu, ja….»
Sud́ja: «Pravaparušalnik, jašče raz kažu: siadźcie i supakojciesia…»
Ja: «A ja nie siadu, ja… Da eto prosto diskriminacija russkojazyčnoho mieńšinstva, nas, mieždu pročim, russkohovoriaŝich, po pośledniej pieriepisi 23%, ja triebuju… niet ja nastaivaju…»
Sud́ja: «Tak, ja rablu vam zaŭvahu, vy parušajecie paradak u sudovym pasiedžańni. Nastupny raz ja budu vymušanaja…»
Ja: «Da pošli vy na chier s vašim sudom, okkupanty proklatyje!»
Sud́ja: «Što-o-o? Heta niepavaha da suda! Sakratar, pakličcie milicyjantaŭ i budziem składać pratakoł! Zaraz u CIP pajedziecie, chulihan!»
Tut dvieri raspachivajutsia i vbiehajut mienty, chvatajut mienia, valat na poł…
… Ja podryvajuś v užasie s krovati, až vspotieł vieś! Priśnitsia žie takoje…
Strannyj son kakoj-to… K čiemu by eto on intieriesno? K smienie pohody, naviernoje…
