Nadpis klasyčnym pravapisam i biełaruskaja nazva Miensk upieršyniu źjavilisia na biełaruskich hrašach. Adnoŭlenaja taksama tradycyja vykarystoŭvać na biełaruskich hrašach biełaruskuju łacinku i łacinu. Pra heta ŭ svaim błohu napisaŭ Vincuk Viačorka.
21 listapada 2013 hodu Nacyjanalny bank vypuściŭ manety dvuch naminałaŭ: srebnuju 20 Br (33,62 h) i miadziana-nikielevuju 1 Br (19,5 h). Vyjavy na ich adnolkavyja, pryśviečanyja słuckim pajasam. Na reversie heta stylizavanaja vyjava vokładki katalohu z tekstam: Kataloh vystaŭki słuckich pajasoŭ Biełaruskaha dziaržaŭnaha muzeju. Krasavik 1927 h. H. Miensk.
Na reversie manety taksama vyjaŭleny frahment pojasu z kalekcyi Ivana Łuckieviča, jaki byŭ pakazany Maksimu Bahdanoviču, paśla čaho jon napisaŭ vierš «Słuckija tkačychi». Na aversie adlustravany ŭzor dvuchbakovaha pojasu, jaki vyrableny na Słuckaj manufaktury i znachodzicca ŭ kalekcyi Litaraturnaha muzeju Maksima Bahdanoviča.
Jašče adna para manetaŭ seryi «Słuckija pajasy» maje na reversie nadpisy biełaruskaju łacinkaju — SŁUCK, łacinskaju movaju — IOANNES MADZARSKI ME FECIT SŁUCIÆ, starabiełaruskaju kirylicaju — LEO MAŽARSKII V' HRD? SŁUCK?. Usie ŭziatyja z tkanych paznakaŭ na pajasach.
Aŭtar abiedźviuch manetaŭ S. Niakrasava. Manety bityja na Vilenskaj myncy.
