Na naradzie nakont prajekta ŭkaza «Ab niekatorych pytańniach realizacyi tavaraŭ indyvidualnymi pradprymalnikami i inšymi fizičnymi asobami» 18 lutaha Alaksandr Łukašenka pieraściaroh pradprymalnikaŭ ad šantažu ŭłady ŭ suviazi sa źmianieńniem umoŭ ich pracy.
«Niekatoryja palityki ad pradprymalnictva, choć ich ciažka nazvać palitykami, jakija pradstaŭlajuć intaresy pradprymalnikaŭ, sprabujuć šantažavać uładu, u tym liku prezidenta, — skazaŭ Łukašenka. — Voś čaho b ja nie raiŭ, tak rabić takija zajavy ŭ srodkach masavaj infarmacyi, bo heta moža prosta vyleźci bokam. Mianie pałochać niama sensu. Majdanu my nie dapuścim ŭ našaj krainie».
Pa słovach Łukašenki, «usio budzie cyvilizavana, bo pradprymalniki — samy prasunuty płast hramadstva, aryjentavany na ŭsialakija reformy».
«Tamu, kali vy chočacie žyć, jak, dapuścim, na Zachadzie, my vam damo takija ŭmovy. Kali vy chočacie žyć, jak na Majdanie (prabačcie za hetu zhadku, ja ni ŭ jakim razie nie chaču ŭmiešvacca va ŭnutranyja spravy Ukrainy, prosta dobraje paraŭnańnie), — heta nie ŭ Biełarusi», — papiaredziŭ Łukašenka.
Źviartajučysia da pradprymalnikaŭ, jon zajaviŭ: «Ja viedaju, vy ludzi niabiednyja i možacie zamović u žoŭtaj presie luby artykuł, ale vam raju hetaha nie rabić, bo možna atrymać situacyju naadvarot. I hanicie ad siabie usialakich tam Šumčankaŭ, nie toje jašče kaho — toje, kab jany navat blizka kala vas nie chadzili. U ich niama ničoha z vami ahulnaha i być nie moža, im treba inšaje».
Što tyčycca ŭkaza, to, jak adznačyŭ Łukašenka, rašeńnie budzie pryniata, zychodziačy z vyhady pierš za ŭsio dla spažyŭcoŭ i dziaržavy, a zatym — dla pradprymalnikaŭ.
Pry hetym Łukašenka nazvaŭ pracu IP ciažkaj.
«Heta ž treba — ciahnucca ŭ Maskvu, pierad kimści stajać na kaleniach, u torbach siudy vieźci tavar, damaŭlacca tam pra niejkija źnižki, kab ceny byli prymalnyja, potym i ŭ maroz, i ŭ ściužu, i ŭ śpioku pradavać ich tut. Heta ciažkaja praca, i napeŭna, jana vas zadavalniaje, ja nie suprać. Ale ŭsio pavinna być cyvilizavana», — zajaviŭ Łukašenka.
Hulać ź dziaržavaj, prapanoŭvajučy adterminavać pryniaćcie rašeńniaŭ, niedapuščalna, padkreśliŭ jon.
«Nijakich časovych rašeńniaŭ napałovu tut być nie pavinna. My i tak ich pryniali mnostva», — zaŭvažyŭ Łukašenka.
U toj ža čas jon zajaviŭ, što, pierš čym padpisać ukaz, chacieŭ by ŭbačyć hłybiniu pracesaŭ, jakija adbyvajucca ŭ pradprymalnickim asiarodku.
«Kali heta ludzi, jakija pierabivajucca z vady na chleb — čaho my da ich čaplajemsia? Kali hetyja ludzi ŭžo supierbahatyja stali i mohuć čymści padtrymać dziaržavu, my ich paprosim, kab jany, razbahacieŭšy, staŭšy na nohi za košt biełaruskaha naroda i dziaržavy, bo spažyŭcami źjaŭlajucca jany, troški padzialilisia ź dziaržavaj.
Mnie patrebna nie źniešniaja matyvacyja: voś Mytny sajuz, davajcie nakiniem piatlu na šyju častki biełaruskaha naroda. Mnie taki Mytny sajuz nie patrebny, dzie my budziem nakidvać pietli ludziam, jakija siońnia pracujuć», — skazaŭ Łukašenka.
