U dekaracyjach teatra paviesiŭsia aktor. Ale spektakl zryvać nielha – i pradstaŭleńnie idzie ŭ prysutnaści trupa. Pastaŭlenaja pjesa pryśviečanaja staromu eratamanu, jaki prymušaje dačku pryvieści jamu paluboŭnicu (Lićvinava)…
Novaja stužka Kiry Muratavaj – pra dyktaturu. Dyktaturu źniamohłaha eratamana, jaki nia zdolny – i dyktaturu “kulturnickich” rečaŭ, jakija ŭžo nie patrebnyja. Hniusny manaloh Hamleta ŭ vykanańni Alaksandra Bašyrava, moŭnyja marazmy j štampy (firmovy pryjom Muratavaj), hratesknyja rubensaŭskija žančyny (u natury j skulpturach), niečuvany ździek z klasyčnaha filmu Kłuzo j paklop na “Adeskuju leśvicu” Ejzenštejna. Parezanyja repradukcyi z aholenymi žančynami, staraja parnahrafija – i za kampaniju sipłahałosy, vusaty persanaž u televizary, da bolu znajomy hledačam Biełarusi.
“Vidny mužčyna – zajzdrościć erataman (Bahdan Stupka). – Nichto adsiul nia syjdzie, pakul ja nia konču!”
Hieroj nia končyŭ. Narod, daviačysia śmiecham, uciok.
Taki los dyktatury.
Ale revalucyjaneram – z torbaj vopleskaŭ i lohkimi, poŭnymi “Hańby” – lepiej nie turbavacca.
Absurdova-mizantrapičnaja stužka Muravaj dla zaciatych kinamanaŭ.
Film musić demanstravacca ŭ śniežanskim Kinafarmacie "4ch4".
