Homielski aktyvist Juryj Rubcoŭ uvieś čas źjaŭlaŭsia na ludziach u futbołkach z palityčnymi łozunhami. Samaja viadomaja majka Rubcova — sa słovami «Łukašenka, sychodź!»
Mienavita ŭ takoj futbołcy Rubcova zatrymali paśla sioletniaha Čarnobylskaha šlachu. Sudździa Kirył Pałulech pasadziŭ Rubcova «na sutki», a paśla sam padaŭ pazoŭ: nibyta Rubcoŭ abraziŭ jaho padčas sudu.
6 kastryčnika 2014 hoda sudździa Centralnaha rajona Minska Natalla Vajciachovič prysudziła Rubcova da 2,5 hadoŭ «chimii», hod adrazu skasavali pa amnistyi. Pravaabaroncy zaŭvažali, što sudovy praces pa spravie Rubcova prachodziŭ sa šmatlikimi parušeńniami i što sapraŭnaj pryčynaj pieraśledu źjaŭlajecca palityčny aktyvizm Rubcova. Paśla abviaščeńnia prysudu pravaabarončy centr «Viasna» pryznaŭ Juryja Rubcova palityčnym viaźniem.
Juryj Rubcoŭ pakazvaje dom, jaki ŭłasnaručna budavaŭ ciaham čatyroch hadoŭ, ale nie paśpieŭ skončyć. Ciapier domam budzie zajmacca jaho syn Viktar. Juryj Rubcoŭ naradziŭsia ŭ 1961 hodzie. Usie jaho svajaki pa linii maci pachodziać z Homiela. Baćku Juryj nie viedaŭ. U malenstvie Rubcoŭ apynuŭsia ŭ dziciačym domie, adkul jaho zabrali babuli. Jany ž i hadavali jaho.
Juryj kaža, što pieršyja hrošy jon zarabiŭ u 11 hadoŭ, kali dapamahaŭ rabić ramont darosłym. Pa śpiecyjalnaści Rubcoŭ — kiroŭca, ale za svajo žyćcio paśpieŭ źmianić nie adnu prafiesiju i miesca pracy. U apošni čas jon byŭ instruktaram u aŭtaškole. Juryj kaža, što lubić pracavać z drevam — kaliści jon navat vyrablaŭ meblu.
Svoj apošni dzień na voli Juryj Rubcoŭ pačynaje jak zvyčajna — z kubka čaju. Pradpisańnie ŭ trochdzionny termin prybyć da miesca adbyćcia pakarańnia Rubcovu ŭručyli ŭ piatnicu 19 śniežnia. Juryj admoviŭsia padpisvać jakija-niebudź papiery, ale vyrašyŭ vyjechać u niadzielu ŭviečary, kab być na miescy ŭ paniadziełak ranicaju.
Paśla śniadanku Juryj siadaje za svoj noŭtbuk čytać naviny. Jaho nadzvyčaj kłapocić Kanhres za niezaležnaść i vizit Łukašeki ŭ Kijeŭ.
Usie rečy Juryja padrychtavanyja i składzienyja na kreśle ŭ pakoi. Adnak Rubcoŭ zaŭvažaje, što kubak, jaki jon chacieŭ uziać — nie toj. Tady Juryj mianiaje jaho na kubak z hierbam «Pahonia».
Juryj — zaciaty hulec u šaški. Za hulnioj jon pravodzić šmat hadzin. Syn Rubcova Viktar prapanuje baćku navučyć jaho hulać u nardy, ale toj admaŭlajecca.
Źbirać rečy Juryju dapamahaje žonka Jadviha. Moža padacca dziŭnym, ale ŭ kvatery Rubcovych nie adčuvajecca absalutna nijakaha napružańnia: usie nibyta pravodziać šarahovuju niadzielu, zajmajucca zvyčajnymi spravami, žartujuć. Sam Juryj kaža rodnym, kab tyja ličyli, što jon pajechaŭ u kamandziroŭku: «Ja šmat dzie pracavaŭ, mianie nie było i pa try miesiacy, i daŭžej. Zvyčajnaja sprava».
U vialiki čamadan apošniaj spravaj Juryj kładzie cyharety. Svaje viadomyja majki z palityčnymi łozunhami jon pakinuŭ doma.
Juryj viartajecca da lubimaj hulni ŭ šaški, adnak raptoŭna vyklučajecca śviatło. Jak vyśviatlajecca, tolki ŭ ich kvatery. Pachod u kramu za novymi probkami nie daje plonu, tamu zastajecca čakać pryjezdu elektryka.
Praź niekalki hadzin elektryk znajšoŭ niaspraŭnaść. Juryj zhulaŭ niekalki apošnich partyj u šaški, napaśledak pasłuchaŭ kłasičnuju muzyku, jakuju vielmi lubić i raźvitaŭsia ź siabrami ŭ «Fejsbuku».
Čas iści na vakzał, adkul Juryj pajedzie ŭ Brest. Adtul treba dabracca da Pružanaŭ, a ad Pružanaŭ — niekaliki kiłamietraŭ da papraŭčaj ustanovy adkrytaha typu №7 u vioscy Kuplin. Raniej tam adbyvaŭ «chimiju» Pavał Sieviaryniec. Karotkaje raźvitańnie — i Juryj ź Viktaram siadajuć u mašynu. Viktar advozić Juryja na vakzał.
Šlach da ciahnika.
U apošnija chviliny pierad adpraŭleńniem ciahnika Juryj na płatformie raźvitvajecca z synam.
Pierad tym, jak lehčy spać, Juryj raskazvaje šmatlikija historyi sa svajho pracoŭnaha žyćcia. Zdajecca, na kožny vypadak u jaho jość historyja: pra toje, jak jon kiravaŭ aŭtobusami, jak ramantavaŭ ich… Juryj hladzić na akonnuju ramu vahona i kaža, što pamiataje časy pracy na Homielskim vahonaramontnym zavodzie. «My rabili ramy z dubu. Kab zamacavać škło, u ich pa pierymietry treba było ŭkrucić čatyry dziasiatki šurupaŭ. Kožnamu pa normie vydavali ŭsiaho adnu atkrutku na hod, tamu my zabivali šurupy małatkom».
Karotki pierakur pad daždžom u Breście. Z Bresta Juryj vyrašaje jechać da stancyi Arančycy na elektryčcy, a potym dajechać aŭtobusam da Pružanaŭ.
U elektryčcy Juryj praciahvaje svaje bajki, ciapier užo pra toje, jak jon pracavaŭ na ŭkładcy hazavych trub. Jamu zvanić žonka, kab raspytacca pra darohu. Juryj kaža, što ŭsio dobra. «Ličy, što ja hazavik u kamandziroŭcy», — kaža jon na raźvitańnie.
Z Pružanaŭ Juryj chacieŭ dajści da Kuplina pieški. Adnak mocny śniežański doždž vymusiŭ uziać taksi. Prajezd ad pružanskaj aŭtastancyi da miesca, «dzie siadziać chimiki», kaštuje 60 tysiačaŭ rubloŭ.
Juryj Rubcoŭ prybyŭ na miesca adbyćcia pakarańnia ŭ paniadziełak, 22 śniežnia.
