Maroz lutavaŭ na dvary, a ŭ biełaruskim centry Taronta panavaŭ śviatočny nastroj.
Z samaha ranku tut źvinieli dziciačyja hałasy, čuŭsia śmiech darosłych. Na śviatočnuju Jalinku, jakaja adbyłasia 11 studzienia, zavitali maleńkija biełarusy razam sa svaimi baćkami.
Ceły hod dzietki čakali hetaha śviata. Jany rabili kaściumy, vučyli vieršy, pieśni. I voś hety dzień pryjšoŭ!
Zaharelisia roznakalarovyja ahieńčyki na jalincy, zazichacieli jarkija hirlandy, zajhrała muzyka — radasnaja mituśnia napoŭniła zału.
Spadarynia Valancina Šaŭčenka zaprasiła ŭsich prysutnych zaniać svaje miescy i śviata pačałosia!
Ź vitalnaju pieśniaj da haściej vyjšli ŭ śviatočnych strojach kaladoŭščyki. Heta folk-hrupa «Javarovy ludzi» dałučyła i małych, i darosłych da staražytnaha abradu kaladavańnia, padrychtavaŭšy admysłovuju prahramu z narodnymi pieśniami i zabaŭkami. Akramia śpiavačak, viesialili prysutnych i hulali ź dzietkami Miadźviedź, Busieł, Doktar, Koń i Zajčyk.
Viadoma ž, dzieci ź nieciarpieńniem čakali Dzieda Maroza i Śniahurku, usie razam klikali ich u zalu da pryhažuni jalinki.
Małyja navypieradki čytali Dziedu Marozu vieršy, śpiavali, tančyli. I ŭsie dzietki atrymali ad jaho cudoŭnyja padarunki! Karahody vakoł jalinki, hulni, zahadki, tancy zachapili i dzietak, i darosłych.
Da viečara u biełaruskim centry viravała śviata (sabrałasia 37 dziaciej).
Adychodziačy dadomu, baćki i dzietki ščyra dziakavali arhanizataram śviata Irynie Toŭścik i Alenie Lavončancy za Jalinku. I nie było lepšaj padziaki pad čas raźvitańnia, jak bačyć ščaślivyja tvary maleńkich biełarusaŭ!
