Vyvučeńnie minułaha pa hazietach i archiŭnych zapisach televizijnych navin — cikavaja i navat zachaplalnaja sprava.
Ź jaje dapamohaj možna lehka znajści, naprykład, abiacańni dziaržaŭnych dziejačaŭ ab pavyšeńni zarobkaŭ, jakija nie byli vykanany, ci prahnozy raznastajnych ekśpiertaŭ adnosna ekanamičnaj i palityčnaj situacyi ŭ krainie, jakija tak i nie ździejśnilisia. Tut možna ŭspomnić viadomy ŭ sacsietkach skrynšot naviny 2008 hoda z vykazvańniem Piatro Prakapoviča, kali jon abiacaŭ biełarusam 1000 jeŭra siaredniaha zarobku ŭ 2015 hodzie.
25 hadoŭ nazad naša kraina abviaściła suvierenitet. Ja vyrašyŭ pahartać staronki «Sovietskoj Biełoruśsii» leta 1990 hoda, kab lepiej zrazumieć nastroi ŭ biełaruskim hramadstvie taho času. Žurnalisty zaŭsiody pišuć toje, što chočuć viedać čytačy i što dla ich cikava. I voś, siarod inšych numaroŭ z nadrukavanymi tam aficyjnymi dakumientami i pastanovami, u numary za 14 žniŭnia na pieršaj staroncy ja ŭbačyŭ vielmi znajomy tvar.
Artykuł z nazvaj «Pracavać usio roŭna budu» byŭ pryśviečany deputatu Viarchoŭnaha Savieta, dyrektaru saŭhasa «Haradziec» A. R. Łukašenku.
Aŭtar materyjału žurnalistka Lila Łamsadze napisała sapraŭdnuju odu budučamu pieršamu prezidentu Biełarusi. Pačynajecca jana chvalebnymi i pafasnymi słovami:
«Kali jon rašuča nakiroŭvajecca da trybuny siesii, zała imhnienna zacichaje: budzie cikava. Pramy i sumlenny, Alaksandr Łukašenka nie ŭmieje chavacca za pryhožaj frazaj, chitravać».
Dalej aŭtar adkryvaje čytačam jašče adnu jakaść jaje kumira: «Nie pryznaje nijakich padziełaŭ na frakcyi, kaalicyi i płyni — ličyć, što tady Viarchoŭny Saviet pieratvorycca ŭ chvory arhanizm, a chvoramu nie pa sile voz prablem».
U kropku! Realizavać svaje dumki A.R. Łukašenka zdoleŭ paśla refierendumu 1996 hoda, kali «chvory» parłamient staŭ takim, ab jakim jon maryŭ — biespartyjnym i biesfrakcyjnym.
«Na trybunie pałochajucca, kali Łukašenka ŭ zale biare mikrafon. Taki charaktar, a nie žadańnie vyłučycca, być zaŭvažanym. U svaje 36 hadoŭ jon pryrodžany lidar, arhanizatar, palityk. I adnačasova vielmi miakki, sardečny čałaviek», — zaraz troški inakš: u svaje 60 hadoŭ prezident biare mikrafon na trybunie, a ŭ zale pałochajucca.
Nastupnyja skazy nikoha ździviać, asabliva paśla apošnich repartažaŭ z Drazdoŭ: «Jamu ničoha nie kaštuje admachać hiektar łuha kasoj, vykapać kałodziež, pabudavać, pastavić chatu. Pracuje jon pryhoža, lubić trapnaje sialanskaje słoŭca».
Niekalki słovaŭ u artykule pryśviečana dziacinstvu deputata Łukašenki: «Ros Saša biez baćki, maci-dajarka pracavała na fiermie. I asnovy sialanskaj navuki, jak vyžyć, nie majučy dastatku, jon zasvoiŭ ź dziacinstva».
Padkreślivajecca taksama haspadarčy prafiesijanalizm Alaksandra Ryhoraviča: «Pryniaŭ saŭhas, jaki zahraz u daŭhach, a praz dva hady atrymali prybytak u dva miljony rubloŭ». Pryhožyja słovy pryśviaciŭ siońniašni biełaruski kiraŭnik sialanam svajho saŭhasa: «Trymacca za vas budu i klanusia: nikoli nie ŭstaŭlu pałki ŭ koła tamu, chto pracuje». Dalej jon vyznačaje ich jak «patryjotaŭ i pakutnikaŭ adnačasova».
Na pytańnie, jakija vysnovy jon zrabiŭ, nie zdoleŭšy stać narodnym deputatam SSSR, Łukašenka adkazaŭ: «Vielmi mnoha źmianiŭ u sabie. Pazbaviŭsia ad emocyj, haračnaści, navučyŭsia pavažać supiernikaŭ i ciarpliva da ich stavicca». Napeŭna, siońniašnija «admarozki» i «piatakałońniki» nie zmahli b pachvalicca takimi adnosinami da siabie z boku prezidenta.
U kancy artykuła Łukašenka adkazvaje na pytańnie, jak jon stavicca da taho, što jaho nie abrali staršynioj Kamisii pa ahrarnych pytańniach i charčy: «Pracavać usio roŭna budu. Ciarpieńnie jość. Pačakaju. Pryjdzie i moj čas».
Čakać zastavałasia čatyry hady. I čas pryjšoŭ. I dahetul praciahvajecca…
