Čytać i ŭčytvacca ŭ vieršavany tekst, vandravać pa mietafizičnych suśvietach u pošukach adkazaŭ na adviečnyja pytańni, sprabavać zrazumieć inšaha i raptoŭna ŭbačyć svajo adlustravańnie ci adkryć štości važnaje pra siabie… Takija sustrečy zvyčajna zdarajucca źnianacku, niečakana… stanoviacca dla ciabie vyprabavańniem i vyklikam. Ci pakinieš usio jak jość, bieź źmienaŭ? Ci, niahledziačy na svaju niamohłaść pierad hetaj praŭdaj, advažyšsia kročyć u nieviadomaje? Raźviazka kožnaha sa scenaraŭ moža być niebiaśpiečnaj, bo paśla hetaha ty sam i śviet vakoł ciabie ŭžo nie budzie raniejšym…
Latučy ŭniviersitet zaprašaje na publičnuju pramovu paeta i myślara Alesia Razanava, padčas jakoj razam z majstram my čytajem vierš i šukajem sensy, vybudoŭvajem kanteksty i znachodzim ukrytyja asacyjacyi. Hetym razam sprabujem spaznać śviet adnaho ź vieršaŭ Michasia Stralcova «Pad šorhat kropiel daždžavych…»
Čytańni adbuducca 27 studzienia ŭ zali Biełaruskaha sajuza dyzajnieraŭ (vuł. Bryleŭskaja, 14). Pačatak a 18.30.
Vierš, jaki staŭsia nahodaj dla čytańniaŭ:
Michaś Stralcoŭ
Pad šorhat kropiel daždžavych
Jon z telefonnaj budki bačyŭ,
Jak pa halinach vierchavych
Zialony viecier pruhka skača.
Jon nahladaŭ. Jon nie śpiašaŭ.
Ništo pahlad nie abražała.
Jak by lačyłasia duša,
Jaje jak byccam suciašała,
Što viecier zhody nie pytaŭ —
Šaleŭ nad horadam — i, nicy,
Užo na vułkach škumataŭ
Płaščy, kašuli i spadnicy.
I ŭ hetaj budcy pad daždžom,
U niejkaj rospačy vialikaj,
Siabie za daŭnim rubiažom
Ubačyŭ jon — i nie paklikaŭ.
He moh. A mo nie zachacieŭ.
He abazvaŭsia niejkim znakam.
A toj u dziŭnaj vidnacie
Ci to ŭśmichaŭsia, ci to płakaŭ…
I ŭ hetym horadzie čužym,
Jaki jahonym byŭ kaliści,
Išli inakšyja daždžy,
Inačaj trapiatała liście.
