Alaksandr Łukašenka zaklikaje Rasiju raźbiracca, pierš čym uvodzić zabaronu na pastaŭki praduktaŭ charčavańnia ź Biełarusi.
Ab hetym kiraŭnik dziaržavy zajaviŭ siońnia na sustrečy z hubiernataram Kastramskoj vobłaści Rasijskaj Fiederacyi Siarhiejem Sitnikavym.
«Viadoma, my nie zahiniem. My absalutna nie zahiniem. Siońnia śviet hłabalizavany. Tak, budzie składana stracić rasijski rynak, jašče niešta. Nie ŭvieś my jaho stracim. Navat kali Dankviert zachoča, nie atrymajecca. Ale tym nie mienš navošta heta, mnie nie zrazumieła. Ja nijak nie mahu zrazumieć, navošta heta robicca», — zajaviŭ kiraŭnik krainy.
Kiraŭnik dziaržavy adznačyŭ, što sapraŭdy časam vyjaŭlajucca sproby pastavak pa šerych schiemach. «Ale pry čym tut Minskaja vobłaść? Žulikaŭ chapaje, - zaŭvažyŭ Alaksandr Łukašenka. — Navošta ž vy zakryvajecie, pierš čym razabracca. Kali vy ŭ Minskaj vobłaści ŭbačycie choć adzin hram drennaha miasa, začyniajcie całkam krainu».
