U prychilnaści da savieckaj piesiennaj spadčyny Kamocki ŭžo byŭ zaŭvažany ŭ papiarednaj pracy «Dach», dzie‑nidzie ŭ projhryšach tam «brodiła odinokaja harmoń»:).
Toje, što zrabiŭ Kamocki musiła b źjavicca jašče z hadoŭ dvaccać tamu, ale tady savieckija šlahiery śpiavalisia pieravažna na movie aryhinału, a niešmatlikija biełaruskija pierakłady nie pryžyvalisia. Mała viery ŭ toje, što pryžyviecca «Samotny harmanist» ci «Klon stary» ŭ pierakładzie Kamockaha.
U hetaj pracy zakładziena inšaje. Kamocki nie biaz pośpiechu sprabuje vykanać zvyšzadaču, što staić pierad śpievakom, jaki biarecca za vykanańnie daŭno viadomych piesień . Jon pieraasensoŭvaje «haračuju dziaviatku» pa‑svojmu, a
niekatorym piesieńkam nadaje biełaruski kantekst (ź «Pieralotnych ptušak» Isakoŭskaha i Błantera źnik «bierah turecki»:«A ja na ziamli zastajusia
Čakać marazy i śniahi
U rodnaj svajoj Biełarusi,
Dzie kožny kutok darahi».
Nielha nie adznačyć i ansambl pamahatych, što nadaŭ biełaruskim versijam savieckich hitoŭ nadzvyčajnuju sakavitaść — bajan Šuvałava, skrypka Karapieciana, hitara Zmuški, Ivanoviča, Šyryna, a jašče hučać klavišy, mandalina, domra, klarnet, saksafon… Hetyja pieśni mahli b stać «dvojčy narodnymi», kali b zahučali ŭ jakim seryjale ci šoŭ, bo (piera)stvoranyja z dušoj.
Druhuju kružełku z trekami karaokie možna razhladać, jak cudoŭny padarunak dla baćkoŭ i baćkoŭ baćkoŭ, niezaležna ad ichnaha staŭleńnia da savieckaha minułaha.
