Na terytoryi fiermy adnaho ź sielhaspradpryjemstvaŭ u Mahiloŭskaj vobłaści mužčyna rasstrelvaŭ sabak, paviedamlaje telekanał STB.
Pa słovach vidavočcaŭ, čałaviekam sa strelbaju byŭ kiraŭnik hetaj haspadarki. Dva sabaki atrymali ciažkija ranieńni. Pa fakcie žorstkaha abychodžańnia z žyviołami milicyja pravodzić pravierku. Mahčyma zaviadzieńnie kryminalnaj spravy.
Šaścimiesiačnaja dvarniaka pa mianušcy Łukierja — sabaka spakojny i ciarplivy, niepryjemnyja pracedury pieranosić stojka. Navat takija surjoznyja miedycynskija manipulacyi: vieterynaram pryjšłosia vydalać vočny jabłyk, u jaki trapiła kula.
Ryhor Šnur, urač-vieterynar kaža: «Zaraz stan pacyjenta stabilny. Troški padkarektujem kurs terapii, pryznačym dadatkovy antybijotyk.
Zaraz Łukierja, abo, jak užo pryvykli jaje tut nazyvać, Łuša, znachodzicca ŭ vałancioraŭ. Jany apłočvajuć lačeńnie i šukajuć sabaku novaha haspadara.
Taćciana Uhalkova, namieśnik staršyni Mahiloŭskaha tavarystva abarony žyvioł zaznačaje: «Sabaka razumnaja, sabaka ŭsio razumieje, jana ŭsio tryvaje. Žyćcio było niesałodkaje, mabyć, uvieś hety čas».
Łuša razam sa svaimi siostrami Biełkaj i Strełkaj žyła na hetym małočna-tavarnym kompleksie.
Jaho rabotniki lubili sabak, padkormlivali — da taho, jak siudy nalacieŭ čałaviek sa strelbaju. Potym mužčyna pajechaŭ na inšuju fiermu i znoŭ adkryŭ stralbu.
Alesia Klimaŭcova, žyviołavod AAT «Ahrakambinat «Uschod»: Ja była na pracoŭnym miescy, sa mnoj byŭ moj sabaka, jaki ŭvieś čas byŭ sa mnoj. Biehaŭ, nichto nikoli ŭ jaho nie stralaŭ, nie biŭ. Potym jon zapytaŭsia: čyj sabaka? Ja adkazała, što moj sabaka, kali łaska, nie stralajcie. Jon usio roŭna dastaŭ ružžo i streliŭ».
Sabaka pa imieni Mulik na pracu z haspadyniaj ciapier nie chodzić. Nie moža ni jeści, ni pić. Šancaŭ vyžyć u jaho nie šmat.
Kula trapiła sabaku ŭ šyju. Začeplena trachieja. Vieterynary nie biarucca rabić apieracyju. Kažuć, što 12-hadovy Mulik prosta nie pieraniasie narkoz.
Rasstreł sabak zdaryŭsia siarod biełaha dnia. Śviedkami žorstkaj raspravy mižvoli stali amal usie rabotniki fiermy. Ale spynić stralbu nichto nie zmoh.
Ludmiła Barysienka, pamočnik bryhadzira AAT «Ahrakambinat» Uschod « zaznačaje: «Ja bačyła. Stralaŭ naš kiraŭnik haspadarki. Byŭ sa strelbaj. Adstrelvaŭ sabak».
«Maja asabistaja dumka: kim by ty ni byŭ — načalnik, dajarka, vieterynar, nichto tabie prava nie daje prychodzić sa zbrojaj u hramadskaje miesca i stralać», — dadaje zaatechnik Mikita Dałhoŭ.
Viktar Rabcaŭ — małady kiraŭnik bujnoha ahrakambinata. Pakul u statusie v.a dyrektara. Ad publičnych kamientaroŭ admaŭlajecca, ale ŭ asabistaj hutarcy nie admaŭlaje, što stralaŭ mienavita jon. Kaža: sabaki brachali, dy i nie miesca im na małočna-tavarnym kompleksie. Pravaachoŭnyja orhany pačali pravierku.
Arciom Mišenin — namieśnik načalnika Mahiloŭskaha RAUS:
«Asoba vyznačanaja. Jana apytana. Zbroja, jakoj byŭ ažyćcioŭleny adstreł hetych žyvioł, kanfiskavana i znachodzicca ŭ Mahiloŭskim RAUS».
Pnieŭmatyčnaja strelba ciapier znachodzicca na ekśpiertyzie. Pa jaje vynikach budzie prymacca rašeńnie, jak kvalifikavać dziejańni strałka. Jość dva varyjanty: administracyjnaje pravaparušeńnie albo kryminalny artykuł «Žorstkaje abychodžańnie z žyviołami».
