U Homieli adbyŭsia kanflikt pamiž supracoŭnikami «chutkaj dapamohi» i miascovymi žycharami. Vidavočcy byli aburanyja staŭleńniem miedrabotnikaŭ da paciarpiełaj piensijanierki, pišuć «Silnyje novosti».
Stałaj žančynie, invalidu druhoj hrupy nie akazali pieršuju dapamohu, a pačali zaciahvać u sałon «chutkaj» kalenami pa prystupkach aŭtamabila. Ciapier piensijanierka znachodzicca na vyciažcy.
Pažyłaja žančyna ŭpała na vulicy. Minaki dapamahli joj padniacca i patelefanavali na chatni telefon, kab chto-niebudź pryjšoŭ za babulaj. Da paciarpiełaj prybieh jaje ziać. Vyśvietliŭšy, što žančyna skardzicca na mocny bol u nazie i nie moža pierasoŭvacca, svajak vyklikaŭ «chutkuju dapamohu», paviedamiŭšy pra padazreńni na pierałom.
Jak paviedamlajuć śviedki, supracoŭniki «chutkaj» nie adrazu zmahli zaŭvažyć paciarpiełuju, niahledziačy na toje, što mašyna znachodziłasia ŭ niekalkich mietrach ad jaje. Miedrabotniki pieratelefanavali, niecenzurna łajalisia, pierš za ŭsio spytali nie pra toje, što adbyłosia, a kim prychodzicca mužčyna, jaki patelefanavaŭ u chutkuju, hetaj piensijaniercy. Ziać žančyny skazaŭ, što prychodzicca joj nikim. Supracoŭniki «chutkaj dapamohi» vyrašyli dziejničać svojeasabliva: nie ahledzieŭšy paciarpiełuju i nie akazaŭšy pieršuju dapamohu, miedyki pačali zaciahvać piensijanierku ŭ mašynu. Žančyna kalenami prajechałasia pa prystupkach aŭtamabila.
Ziać, jaki znachodziŭsia ŭvieś hety čas pobač, pačaŭ zdymać mietady miedrabotnikaŭ na kamieru telefona. Aburanyja takimi adnosinami miedyki, vyrašyli pazbavicca ad apieratara, vyklikaŭšy na jaho milicyju, tłumačačy heta tym, što jon nibyta pieraškadžaŭ im pracavać. Milicyjanier pravioŭ mužčynu ŭ adździaleńnie dla davańnia pakazańniaŭ.
Paśla razboru lekar i miedbrat «chutkaj» skazali, što ničoha nie viedali pra złamanuju nahu. Svajaki paciarpiełaj źbirajucca padać skarhu va ŭpraŭleńnie achovy zdaroŭja, kab vyśvietlić kampietentnaść dziejańniaŭ supracoŭnikaŭ chutkaj.
