Ilustracyjnaje fota Siarhieja Hudzilina
Dvuch sałdat z Hrodzienskaj pamiežnaj hrupy sudziać za ździek z tavaryša pa słužbie. Paciarpiełaha prymušali niecenzurna zyčyć «dabranač», chadzić z paduškaj na hałavie, skidali z łožka. Pieršaje pasiedžańnie adbyłosia ŭ sudzie Kastryčnickaha rajonu Horadni 22 kastryčnika, piša Radyjo Svaboda.
Paciarpieły nia trapiŭ na sud, bo ciapier u lakarni
Na łavie padsudnych — dvoje chłopcaŭ, jakija słužyli ŭ Horadzienskaj pamiežnaj hrupie, vajskovaj častcy 2141. Pad vartu ich nia brali. U zali sudu jany siadziać na pieršaj łavie, a nia ŭ kletcy. Abodvuch abvinavačvajuć u parušeńni statutnych praviłaŭ uzajemaadnosin pamiž vajennasłužačymi.
Pieršamu ź ich, Uładzisłavu Škulkovu, 22 hady. Jon ź vioski Asipovičy Vilejskaha rajonu Mienskaj vobłaści. Skončyŭ słužbu sioleta ŭ traŭni, pracu pakul nie znajšoŭ.
«Možna paprasić, kab nie było fota i proźvišča, kab nie afišavać?» — źviartajecca da žurnalista maci abvinavačanaha Škulkova pierad pasiedžańniem i pačynaje płakać.
Jana pieradaje nasoŭku synu, toj admaŭlajecca.
«Nu pakładzi ŭ kišeńku. Mała što budzie», — łahodna kaža jana.
Druhi abvinavačany, Andrej Piatrovič, — ź Miensku. Jamu 20 hadoŭ. Jon jašče słužyć u pamiežnych vojskach.
Abodvum fihurantam pahražaje da piaci hadoŭ źniavoleńnia.
Paciarpieły — šarahoviec Jarašenka, jaki słužyć u toj ža častcy. Na sudzie jaho niama, bo ciapier jon u špitali ŭ Bieraści. Nieviadoma, ci źviazanaja jahonaja špitalizacyja z pabojami ŭ vojsku.
Spravu razhladaje sudździa Dzianis Ramaniška, prakuror — Hienadź Mazajła.
Prymušali błaznavać, skidali z łožka, bili pamiž noh
Sposaby paździekavacca z tavaryša pa słužbie paŭtaralisia.
Pavodle dziaržaŭnaha abvinavačvańnia, samym raspaŭsiudžanym byŭ ździek paśla adboju. Škulkoŭ vyklikaŭ šarahoŭca Jarašenku ŭ inšuju spalniu dla starejšych vajskoŭcaŭ i zahadvaŭ jamu zyčyć «dabranač», užyvajučy łajanku. Paśla hetaha sałdat musiŭ nakłaści sabie na hałavu padušku, zrabić try strajavyja kroki da Škulkova i niecenzurna paprasić u jaho dazvołu vyklučyć śviatło. Atrymaŭšy dazvoł, hetaksama strajavym krokam išoŭ da vyklučalnika, prykładaŭ da jaho padušku i ŭdaram hałavy naciskaŭ jaho. Rola Piatroviča zaklučałasia ŭ tym, kab pryvieści Jarašenku, a potym pilnavać, kab pa kalidory nie išli aficery.
Druhi sposab — Škulkoŭ padymaŭ łožak Jarašenki za nožki, toj biŭsia hałavoj ab ścianu i padaŭ z łožka.
Da taho ž Škulkoŭ, pa słovach prakurora, prymušaŭ Jarašenku adciskacca nia mieniej za 65 razoŭ, raskazvać prymaŭki pamiežnikaŭ u niecenzurnaj formie.
Piatrovič ža adnojčy paśla zaŭvahi da jaho z boku Jarašenki schapiŭ taho za hrudki, źniaŭ i skamiačyŭ jahonuju šapku, a potym udaryŭ sa śpiny nahoj jamu pamiž noh i trapiŭ pa mašoncy, što vyklikała lohkaje parušeńnie zdaroŭja.
Jak začytaŭ prakuror, heta rabiłasia «z žadańnia samaśćvierdzicca ŭ vajskovym kalektyvie, kab ustalavać i dalej padtrymlivać niestatutnyja tradycyi, pakazać svaju značnaść, fizyčnuju siłu i ŭjaŭnuju pieravahu nad inšymi vajennasłužačymi, zapałochać i źniavažyć ich, padparadkavać ich svajoj voli, padvysić svoj niefarmalny aŭtarytet».
Heta, pavodle abvinavačvańnia, padryvała asnovu vajskovych adnosin — vajskovaje tavarystva, asłablała vajskovuju dyscyplinu, nanosiła istotnuju škodu pravam i zakonnym intaresam paciarpiełaha, dziaržaŭnym i hramadzkim intaresam.
Uładzisłaŭ Škulkoŭ svajoj viny nie pryznaŭ.
«Ja hetaha nie ździajśniaŭ», — koratka patłumačyŭ jon.
Andrej Piatrovič pryznaŭ vinu častkova.
«Vy tolki kažycie praŭdu», — praź ślozy sprabavała padtrymać abvinavačanych maci Škulkova paśla pasiedžańnia.
Na nastupnych pasiedžańniach sud dapytaje śviedak, abvinavačanych i paciarpiełaha.
