«Biełaruś siehodnia» (byłaja «Sovietskaja Biełoruśsija») anansavała cykł histaryčnych publikacyj 25.by, pryśviečany znamianalnaj dacie — 25 hadoŭ instytutu prezidenctva ŭ našaj krainie.
«Retraśpiektyŭny analiz isnavańnia adnaho ź instytutaŭ dziaržavy, chaj najvažniejšaha, budzie niapoŭnym biez razumieńnia hałoŭnaha. Razumieńnia taho, što, pa sutnaści, havorka idzie pra čverć stahodździa niezaležnaj biełaruskaj dziaržaŭnaści», — adznačajecca ŭ zvarocie.
Na mahčymyja zaŭvahi, što Biełaruś atrymała niezaležnaść u 1991 h. aŭtary zaznačajuć:
«Kazać pra ŭźniknieńnie dziaržaŭnaści ŭ tyja hady možna tolki vielmi ŭmoŭna.
Respublika — u stanie hłybokaha sacyjalna-ekanamičnaha kryzisu, padzieńnie pramysłovaj i sielskahaspadarčaj vytvorčaści stała chraničnym. Zatoje imkliva rasła palityčnaja aktyŭnaść: rehistravalisia dziasiatki partyj, ruchaŭ, frantoŭ, jakija znachodzilisia ŭ stanie pastajannych raskołaŭ i roznahałośsiaŭ, u asnovie jakich, jak praviła, lažali asabistyja ambicyi niekatorych palityčnych lidaraŭ».
«Ab uzroŭni biełaruskaj dziaržaŭnaści dazvalaje mierkavać choć by viadomy fakt vykradańnia ŭ studzieni 1994 hodu litoŭskimi śpiecsłužbami z terytoryi Biełarusi kamunistyčnych lidaraŭ Litvy Mikołasa Burakavičusa i Juozasa Jermałavičusa.
Akazałasia, što litoŭskija śpiecsłužby praviali na terytoryi suvierennaj Biełarusi śpiecapieracyju, navat nie pastaviŭšy ŭ viadomaść aficyjny Minsk. Paźniej vyśvietliłasia, što i śpiecsłužby inšych sumiežnych krain pačuvalisia na biełaruskaj ziamli vielmi volna. Razam z hramadstvam hetymi faktami byŭ šakavany ŭ tyja dni deputat Viarchoŭnaha Savieta Biełarusi Alaksandr Łukašenka, jaki padniaŭ u Parłamiencie pierad siłavikami słušnaje pytańnie: «Što my za dziaržava, kali da nas, jak u prachadny dvor, zachodziać sa zbrojaj śpiecsłužby inšych dziaržaŭ i vykradajuć ludziej?»
Piša «Biełaruś siehodnia» i pra ekanamičny kryzis u pačatku 1990-ch
«Vypusk pramysłovaj pradukcyi skaraciŭsia na tracinu, rezka źnizilisia dachody nasielnictva. Inflacyja ŭ 1993 hodzie skłała fantastyčnyja 1290%. Niadziŭna, što ŭ najbujniejšych univiermahach Minska i inšych biełaruskich haradoŭ aficyjna pracavali valutnyja siekcyi — staŭleńnie da biełaruskaha rubla navat u dziaržaŭnym handli było skieptyčnym. Machlarstva vyjšła na mižnarodny ŭzrovień — ad «MMM» da raznastajnych «Chapier-Inviest». Respublika pakryłasia sietkaj rynkaŭ i šapikaŭ, aktyvizavalisia relihijnyja siekty, rekiet i inšy ciažki kryminał. Až da zakaznych zabojstvaŭ: tolki ŭ 1993-m u Minsku byŭ zabity kiraŭnik savieta dyrektaraŭ Biełbiznesbanka Alaksandr Liśničuk, a ŭ Hrodnie — staršynia abłvykankama Dźmitryj Arcimienia. Da pačatku 1994-ha za miažoj pražytačnaha minimumu — pa sutnaści, za miažoj biednaści — akazałasia bolš za 60% biełaruskaha nasielnictva. Čerhi pa chleb i prafsajuznyja strajki stali i zvykłymi realijami tych hadoŭ».
I voś pryjšoŭ 1994 hod.
«Mienavita tady, u 1994-m, z vusnaŭ užo kandydata ŭ prezidenty Alaksandra Łukašenki prahučała epachalnaja zajava, jakaja stała adekvatnaj toj situacyi i zrazumiełaj nasielnictvu idejaj: «Advieści dziaržavu i narod ad prorvy — voś pieršaradnaja zadača prezidenta». Ludzi stamilisia ad palityčnaj traskatni i tatalnaha źbiadnieńnia — i pavieryli. Tym samym u Biełarusi byŭ zapuščany realna dziejučy miechanizm vychadu krainy z kryzisu. I farmiravańnia realnaj biełaruskaj dziaržaŭnaści», — adznačajecca ŭ publikacyi.
Adkryvaje prajekt artykuł «Pryniaćcie novaj Kanstytucyi».
