Takaja voś historyja.
U niadzielu zbornaja Biełarusi ŭpeŭniena pieramahła ŭ haściach San-Maryna, zaniała pieršaje miesca ŭ svajoj hrupie Lihi nacyj i vyjšła ŭ płej-of kvalifikacyi čempijanatu Jeŭropy-2020.
U Sieravale «biełakryłych» padtrymlivała šmat zaŭziataraŭ. Biełarusy pavodzili siabie aktyŭna i byli značna hučniejšyja za haspadaroŭ. Skandavali, śpiavali «Try čarapachi» NRM i narodnuju «Kupalinku». A pry kancy matču raściahnuli nad svaim siektaram vializarny bieł-čyrvona-bieły ściah šyrynioj 10 mietraŭ i vyšynioj 4,5. Jašče adzin ściah, troški mienšy, lažaŭ na kresłach.
«Trybuna» pahutaryła z fanatam zbornaj, jaki staŭ adnym ź inicyjataraŭ źjaŭleńnia vialikaha pałotnišča na stadyjonie. Svajo imia prychilnik paprasiŭ nie drukavać, ale achvotna raspavioŭ pra toje, jak źjaviłasia ideja i jak jana była realizavana.
— Upieršyniu hety ściah raściahnuli na vyjaznoj hulni z Małdovaj u vieraśni. Tady dvuma mikraaŭtobusami [biełaruskija fany] pryjechali ŭ Zatoku, kab adpačyć niekalki dzion na mory pierad hulnioj. A ŭžo adtul svajoj nievialičkaj tusoŭkaj u piać čałaviek pajechali na ekskursiju ŭ Adesu.
Hulajučy pa Derybasaŭskaj, vyrašyli zrabić vialiki ściah. Praź internet znajšli firmu, jakaja pradavała patrebnuju tkaninu, damovilisia i ledź nie patrapili na hrošy.
Užo rychtavalisia zrabić papiaredniuju apłatu, kali zaŭvažyli, što firma kijeŭskaja. Tady pryjšłosia šukać inšy varyjant. Byli nastojlivyja, i zusim pobač z Derybasaŭskaj znajši kramu, dzie pradavałasia nieabchodnaja tkanina — naša rodnaja mahateksaŭskaja padkładka («Mahateks» — najbujniejšy vytvorca pradukcyi z tekstylu ŭ Biełarusi — Tribuna.com), jakuju dla svaich banieraŭ vykarystoŭvajuć mnohija fanaty krainy. A ŭ susiednim z kramaj padvalčyku dziaŭčynka za niekalki hadzin pašyła nam ściah.
Usio kaštavała nie vielmi vialikich hrošaŭ: atrymałasia niedzie dalaraŭ pa 20 z čałavieka.
Mahčyma, kali b było daražej, to i paškadavali b hrošaj. A tak zrabili pryhažość. Karaciej, zamiest taho, kab pić piva ŭ barach, znajšli sabie zaniatak:).
Na stadyjon «Zimbru» ŭ Kišyniovie prajšli biez prablem. Zvyčajna za miažoj my nie kłapocimsia na dahlad. Usio zaŭždy vielmi prosta. Ściah źviešvali z bałkona druhoha jarusa niekalki razoŭ. Nadoŭha źviešvać nie mahli, bo jon zakryvaŭ «bryhadnyja» banery našych vyjeździukoŭ. Tamu znajšli kampramis.
U Luksiemburh ja nie jeździŭ, tamu i ściaha tam nie było. A u San-Maryna źbiraŭsia i ściah uziaŭ. Heta niaciažka. Niahledziačy na pamiery, jon zajmaje nievialički lohki pakiet.
Usie miežy pa darozie prajšli spakojna. Anijakich prablem.
Cikava, što na sektary ŭ San-Maryna taki vialiki ściah byŭ nie adzin. Chtości prynios krychu mienšy i šmat nievialičkich.
Pranieści ich na trybuny było nie składana — heta ž nie Biełaruś. Vialikija ściahi byli pakładzieny na volnyja kresły i pralažali na ich usiu hulniu. A naprykancy chłopcy vyrašyli krychu pašyzieć i padniali ściah nad hałovami.
Kali pačali viesialicca, to nichto z zaŭziataraŭ nie aburaŭsia. Chacia zvyčajna na vyjaznych matčach na sektary źbirajucca roznyja ludzi.
Jość i amatary aficyjnaj simvoliki. Voś i hetym razam niepadalok stajali chłopcy z čyrvona-zialonym ściažkom. Ale absalutnaja bolšaść šanujuć bieł-čyrvona-bieły.
I heta naturalna, bo być patryjotam svajoj radzimy (a fanaty zbornaj heta, biezumoŭna, patryjoty), nie viedajučy svaich karanioŭ i nie šanujučy spadčynu, niemahčyma. Ale niejkich sprečak pamiž amatarami roznaj simvoliki na haściavych matčach nikoli nie bačyŭ.
Cikava, što na siektary ŭ San-Maryna apynułasia šmat «śpievakoŭ». Tamu akramia standartnaha naboru vykonvali šmat inšych nacyjanalnych piesień. Śpiavali i Volskaha, i Michałka, i Kulinkoviča, kab ušanavać jahonuju pamiać. Byli navat «Pieśniary» z «Siabrami». Nu a ŭ finale naš salist zaciahnuŭ mulavinskuju «Malitvu», i samaje hałoŭnaje — nie schibiŭ.
Na žal, tolki słovy pamiatali nie ŭsie. Tamu paraju tym, chto płanuje vyjezdy na zbornuju, padvučyć našu kłasiku.
Na pierfomans kamanda adreahavała narmalova. Dumaju, hulcy — mužyki adukavanyja, i pra historyju svajoj krainy knižki čytali. Paśla finalnaha śvistka chłopcy padyšli da siektara, ale narmalna parazmaŭlać zaminała vielmi hučnaja muzyka, vysokaje škło pamiž siektaram i palanaj. Ale niekalki majek ad hulcoŭ zaŭziatary ŭsio ž taki atrymali. Mahčyma, chtości z fanaŭ łaviŭ kamandu kala aŭtobusa, ale naša supołka rvanuła ŭ apošniuju pracujučuju ŭ San-Maryna kramu, jakaja nieŭzabavie začyniałasia. Treba ž było niejak adznačyć pieramohu.
