Ideja dzialicca historyjami sa słužby pryjšła da Antona nie tak daŭno, chacia ŭ MNS jon pracuje ŭžo piaty hod. I ŭ instahramie historyj pakul niašmat, ale, raskazvaje chłopiec, jamu vielmi chočacca padzialicca tym, što staić za karotkimi paviedamleńniami ŭ zvodkach.
«U zvodkach hałoŭnaje što? Pakazać kančatkovy vynik: pažar likvidavany, paciarpiełych niama. Ja ž imknusia pisać tak, kab ludziam było cikava i kab jany choć by minimalna ŭjaŭlali sabie, što adbyvajecca na kožnym etapie raboty pažarnych-ratavalnikaŭ», — raskazvaje Anton Bułach.
Praca ratavalnika, śćviardžaje chłopiec, raznastajnaja. Heta nie tolki tušeńnie pažaraŭ, ale i inšyja zdareńni.
«Nu i kudy biez ratavańnia kocikaŭ z dreŭ», — śmiajecca Anton.
Chacia, pryznajecca, i strašna taksama było.
«Niejak mianie ledź nie prydušyła pierakryćcie ŭ domie, jaki zhareŭ. Ale najčaściej uspaminaju svoj pieršy vyjezd na pažar, kali jašče byŭ kursantam. My pryjechali, pastroilisia kala mašyny. Padyšoŭ aficer, jaki kiravaŭ tušeńniem pažaru, abraŭ 4 čałavieki z našych i skazaŭ nieści vialiki čorny pakiet. Ničoha nie padazrajučy, my panieśli, a adtul vyvaliłasia ruka. Akazałasia, u im byŭ trup mužčyny. Dy i heta byŭ navat nie strach, a bolš ździŭleńnie i niečakanaść», — raskazvaje Anton.
«Našaj Nivie» Anton raskazaŭ dźvie historyi, jakija jamu zapomnilisia bolš za ŭsio.
Historyja pieršaja. Pra śvińniu
U pažarnuju čaść niejak pryjšoŭ mužčyna z prośbaj dastać śvińniu z haraža. My spačatku vyrašyli, što heta žart, ale, patrapiŭšy na miesca, ubačyli, što z ramontnaj jamy ŭ haražy na nas nasamreč hladzieŭ 400-kiłahramovy knyr.
Jak ža trapiła tudy žyvioła, spytajecie vy? Praz svaju prahnaść.
Hety knyr hulaŭ pa dvary, zaŭvažyŭ, što ŭ haražy staić viadro z kukuruzaj, uzradavaŭsia, staŭ jaje jeści z prahnaściu i nie źviarnuŭ uvahu, što viadro ŭsio bližej padjazdžaje da kraju adkrytaj jamy. Viadro — uniz, śvińnia ŭ akrabatyčnym eciudzie ŭśled za im.
Nu što, treba ratavać abžoru. My abmatali jaho pažarnymi rukavami, pryviazali ich da mašyny, padstavili doški, kab hety akrabat nie złamaŭ sabie nohi, — i davaj ciahnuć. Praz paŭhadziny namahańniaŭ śvińnia była vyzvalenaja z pałonu, adnak praź pieražyty šok jašče niekatory čas nasiłasia jak zvarjaciełaja pa dvary, zamatanaja ŭ našy rukavy.
Historyja druhaja. Pra mocny son
Na Novy hod heta było. A 7-j ranicy 31 śniežnia pastupiŭ vyklik, što haryć dvuchpaviarchovy dom.
Pryjazdžajem. Sapraŭdy, haryć uvieś druhi pavierch. Ratavalnikaŭ vyklikali susiedzi. Pytajemsia ŭ ich: doma moža chtości być? Nie, adkazvajuć. Zachodzim u dom, a na pieršym paviersie śpić haspadar. Dymu jon, kaniečnie, nahłytaŭsia, ale navat nie zrazumieŭ, što jaho razbudzili pažarnyja. Pryčyna pažaru? Vyrašyŭ prapalić u piečy, pierabraŭ z kolkaściu droŭ. Dobra, što ŭsio abyšłosia.
