Alaksandr Łukašenka na Rastvo pryjechaŭ u chram u honar ikony Božaj Maci «Dziaržaŭnaja» na terytoryi Śviata-Jelisaviecinskaha žanočaha manastyra ŭ Minsku, piša BiełTA.
Jon adznačyŭ, što 2019 hod byŭ niaprostym dla krainy, i dla kožnaha čałavieka paasobku jon skłaŭsia pa-roznamu. «Ale ŭ cełym usie vy kažacie, što heta byŭ niebłahi hod. Heta byŭ składany pieryjad našaha žyćcia. I, jak ja zaŭsiody kažu, što samaje — toje, što vyklikaje ŭ nas naściarožanaść (navat nie niebiaśpieku), — heta ekanomika. Bo heta žyćcio našych ludziej», — skazaŭ kiraŭnik dziaržavy.
«Vy bačycie, što adbyvajecca ŭ śviecie, što robicca na mižnarodnaj arenie. Heta ciažki pieryjad. Usie pradrakajuć recesiju ŭ suśvietnaj ekanomicy, zastoj. Ale rostu nichto nie prahnazuje», - zaŭvažyŭ Alaksandr Łukašenka.
Kiraŭnik dziaržavy jašče raz nahadaŭ ab svaim navahodnim zvarocie, kankretyzavaŭ jaho: «Kazaŭ ja ab tym, što hod budzie niaprostym. Hod budzie dla kahości ciažkim, dla kahości nie vielmi. Ale budzie vielmi niaprosty hod. I nam treba šmat zrabić dla taho, kab hetak ža hodna prajści jaho, zachavaŭšy našu krainu, svaju niezaležnaść».
Łukašenka nahadaŭ, što ŭ žyćci krainy byli niaprostyja časy. «Znachodzilisia my i ŭ błakadzie, i ŭ izalacyi, i sankcyi ŭvodzili suprać nas. My — nie Rasija i inšyja bujnyja dziaržavy, nie Jeŭrasajuz. I nam było niaprosta. Ale tolki dziakujučy našaj jednaści my vystajali. U hetym adzinstvie załoh usich našych pośpiechaŭ. I ŭ hetym adzinstvie vielmi vialikuju rolu adyhrała naša Carkva — usio kanfiesii (naša vialikaja Carkva), nie tolki pravasłaŭnyja, nie tolki kataliki (ja maju na ŭvazie chryścijan) - usie kanfiesii našaj krainy», — skazaŭ kiraŭnik dziaržavy.
