Časam traplajucca na vočy dyskusii vybitnych movaznaŭcaŭ, bajcoŭ kamientatarskaha frontu: toje słova čałaviek nie tak napisaŭ, tut nie taja litara staić.
Za apošnija tydni — adrazu dva prykłady.
Žychar Bierazina Viktar Cyrkunovič adkryŭ sałon tatu. Nazvaŭ jaho «1863», bachnuŭ partret Kastusia na ŭsiu ścianu, a na dźviarach napisaŭ «Źnižki za movu». Jakaja reakcyja narmalovaha čałavieka? Skazać: «Spadar Viktar, vy małojca, dziakuj vam za pašyreńnie biełaruskaj movy ŭ publičnaj prastory!»
Druhi prykład. Dobry chłopiec Mikoła, hadavaniec kursaŭ «Mova Nanova», stavić płastykavyja vokny i dźviery. Viadzie biznes pa-biełarusku, abkleiŭ adpaviedna svaju mašynu. Krychu nakasiačyŭ z arfahrafijaj. Ale jakaja reakcyja narmalovaha čałavieka? Skazać: «Mikoła, nu ty małatok, što łupiš pa-biełarusku, davaj zamoŭlu ŭ ciabie akno!»
Što robiać tyja, kamu niama čym zaniacca? Pačynajuć hniusić na čym śviet staić hetych ludziej, ckavać za pamyłki, pieramyvać kostki — adbivajuć uvohule žadańnie pisać niešta pa-biełarusku. Śviatyja ludzi, jakija sami pamyłak nie robiać!
Šanoŭnyja Mikoła i Viktar! Nikoha nie słuchajcie! Pakłon vam za toje, što lubicie našuju rodnuju movu nie ŭ internet-batalijach, a ŭ realnym žyćci! Zaklikaju ŭsich padtrymlivać kožnaha čałavieka, chto robić choć by krok u bok biełaruskaj movy i biełaruščyny! Dziakavać za heta — i zaachvočvać rublom, nabyvajučy niešta.
Bo zadača № 1 na siońnia ŭ spravie biełaruskaj movy — papularyzacyja i pašyreńnie jaje ŭžyvańnia, z pamyłkami i biez pamyłak, z kalkami i biez kalek, ź miakkimi znakami i bieź miakkich znakaŭ, z rusizmami i pałanizmami, z trasianačkaj ci biez trasianački. Čaplajučysia da vyrazaŭ kštałtu «źnižki za movu», daloka pojdziem, nu.
Davajcie spačatku pieramožam, a potym budziem movu ad šurpataściaŭ vylizvać. Bo pakul što my asfaltujem dzirki na piasku, a treba ŭziać — i zaasfaltavać usiu darohu.
