«Što vy adčuli, kali daviedalisia, što Krym usio? Vy nie adčuli, što zvon moža praźvinieć i pa Biełarusi?» — zapytaŭ Alaksandra Łukašenku Dźmitryj Hardon.
— Nie. Nikoli, i navat ciapier, niahledziačy na hetyja vostryja ŭzajemaadnosiny. Nikoli! Tamu što ja viedaŭ detali, nie ŭsio tam było tak, jak vy siońnia sabie heta ŭjaŭlajecie: «Ach, spłanavali, zachapili, i inšaje». Vy prosta biezałabierna, biestałkova stavilisia da terytoryi i adnosilisia da Kryma. Ja sam časta staviŭ siabie na miesca vašych kiraŭnikoŭ — dy kali b u mianie navat kavałak ziamli pasprabavali zabrać! Dy tam by ŭžo palehli tysiačy čałaviek! Heta tvaja ziamla, tvaje ludzi, jak ty moh nie vajavać, — adkazaŭ Łukašenka.
Hardon pacikaviŭsia, ci viedaje jon proźviščy ludziej, jakija adkaznyja za zdaču Kryma.
— Nikoli nie cikaviŭsia, ale zdać Krym mahli tolki kiraŭniki vašaj krainy, a ŭsio astatniaje — heta detali. Ty kiraŭnik krainy. Ty viedaŭ, što adbyvajecca vakoł, heta adbyvałasia nie pieršy dzień, ty pavinien byŭ pryvieści ŭzbrojenyja siły pa ŭsioj krainie ŭ stupień pavyšanaj bajavoj hatoŭnaści, — zajaviŭ Łukašenka.
Dźmitryj Hardon spasłaŭsia na słovy ŭ toj momant v.a. prezidenta Ukrainy Alaksandra Turčynava, jaki zajaviŭ, što «nam nie było čym abaraniać Krym».
— Što pistaletaŭ-aŭtamataŭ nie było? Artyleryi nie było ŭ Krymie?
— Mnie Turčynaŭ skazaŭ: «Dyk heta ž u ruskich stralać».
— Jakija ruskija? Adkul jon viedaje, što tam ruskija byli? Hetyja ludzi pryjšli zachapić tvaju terytoryju!
— Stralać?
— Nie, stralać — heta apošniaja sprava, ale jon ža da stralby ničoha nie zrabiŭ. Jon pavinien byŭ ich zatrymlivać, u rukapašnuju, z nažami, z rydloŭkami, pałkami! Ale kali niemahčyma — biary zbroju i stralaj!
— Ale Turčynaŭ mnie kazaŭ, što zachodnija kiraŭniki kazali, što « ni ŭ jakim razie nie supraciŭlajciesia…»
— A jon chto? Najmit Zachadu abo kiraŭnik krainy? Ty — kiraŭnik krainy, ty svaju krainu pavinien abaranić i zabiaśpiečyć. Nu moža chtości typu Anhieły Mierkiel jamu i skazaŭ, što ty tam akuratniej. Ale Anhieła Mierkiel što, była pahružanaja ŭ situacyju? Jana kazała, jak joj lepš. Skažy jana «Stralaj», jaje b pačała krytykavać demakratyčnaja hramadskaść u Hiermanii, jany zaŭsiody hetaha bajacca. U ciabie svaja hałava na plačach, ty kiraŭnik krainy, ty za jaje adkazvaješ! I hłupstva heta ŭsio, Dźmitryj, što ŭ ruskich stralać! Kali b vy zaniali tady žorstkuju pazicyju, nijakaj stralby nie było. Pa-pieršaje, dla taho kab stralać u ruskich, treba kab jany pačali ŭ ciabie stralać. Nikoli b ruskija nie pačali ŭ Krymie stralać. Ale hetyja «zialonyja čałaviečki» vysadzilisia i pajšli — pad vašy apładysmienty. Jany atačyli niekalki vašych baz, a vy navat ź ich nie pavyłazili. Chiba tak abaraniajuć svaju ziamlu?
