«Vielmi važnaje pytańnie — biaśpieka studentaŭ. My ŭsie zaraz: voś, studenty takija-siakija i inšaje. Ale treba ž razumieć, što tam jość 10-15 čałaviek… A astatnija narmalnyja ludzi. My ž byli studentami. Adzin pajšoŭ, a inšyja iduć, dumajuć: nu jak zastacca — štrejkbrechierami nazavuć, adščapiencami, zdradnikami. Nu i iduć natoŭpam», — skazaŭ siońnia Łukašenka.
Alaksandr Łukašenka taksama prakamientavaŭ namier niekatorych studentaŭ źjechać vučycca za miažu. «Niechta choča pajechać za miažu vučycca. Abviaščajuć tam palaki, litoŭcy i inšyja. Nie pytańnie. Zaŭtra vypišam kvitki, chaj jeduć. Ale tolki ŭ Linhvistyčnym univiersitecie vučać zamiežnym movam. Paviercie, u Polščy, Čechii i navat u Litvie ludziej, jakija ŭmiejuć razmaŭlać na zamiežnych, anhlijskaj ci niamieckaj, movach, dastatkova, — źviarnuŭ uvahu Łukašenka. — Kahości tam pakinuć - adnaho-dvuch čałaviek, i toje fizikaŭ, matematykaŭ, talenavitych».
«Kali jany dumajuć tam vučycca, im tam mazhi pramyjuć, jak heta robiać palaki našym chłopcam, jakija tam vučacca, i jany nam ich padkinuć jak piatuju kałonu… Hetaha nie budzie», — padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka.
«Ja daručyŭ uradu. U bližejšy čas buduć pryniaty miery ab niepryznańni dypłomaŭ, atrymanych za miažoj», — skazaŭ jon.
Łukašenka padkreśliŭ, što tak adkryta kaža, kab studenty razumieli, što moža być. «Tamu dała mahčymaść dziaržava im atrymać adukacyju — idzicie vučyciesia. Ale jašče raz kažu: treba harantavać biaśpieku studentaŭ, jakija chočuć vučycca, a ich 95% i bolš, i asabliva rektaram, kiraŭnictvu i vykładčykam», — padkreśliŭ jon.
