Viedamstva paviedamiła, što padčas asabistaha dahladu ŭ Andreja znajšli hazavy i sihnalny pistalety, patrony, łaziernuju ŭkazku i nož. Sam chłopiec na pakajalnym videa kaža, što kupiŭ hety nabor praź internet, kab abaraniacca, a ŭ mitynhach nikoli nie ŭdzielničaŭ.
Andrej Sialun. Skrynšot ź videa MUS
Jaho maci Tamary 66 hod, jana ŭžo na piensii. Razam z synam jany žyvuć u domie ŭ Vilejcy. Andreja maci bačyła rankam u subotu. Kali viarnułasia z kramy, syn užo niekudy źjechaŭ. A paśla ŭ toj ža dzień pryjechała milicyja.
«Skazali, što im ź Minska pazvanili, ale mnie pakul nichto ničoha nie tłumačyŭ. Moža, vy viedajecie? Jany tolki skazali, što jon udzielničaŭ u mitynhu, i ŭ ich pastanova pravieryć dom. Usio dahary nahami padniali. Milicyja zabirała ściahi, niejkija nožyki, knihi. Znajšli majku syna z hierbam «Pahonia», ale jaje ja nie addała», — raspaviadaje Tamara «Našaj Nivie».
Fota Nastaśsi Chrałovič, 2013 hod
Andreja, kaža jana, žanicca jašče nie paśpieŭ, pracavaŭ u Minsku.
«Jon u palitechu vučyŭsia. Ale jak z Paŭłušam toje zdaryłasia, nie pajšoŭ na abaronu dypłoma. Andrej skončyŭ muzyčnuju škołu pa kłasie bajana. Muzyku lubić i razumieje. Sportam zajmajecca, taki dužy chłopiec. Čytaje šmat. I ŭ hramadskim płanie, kaniečnie, taksama pryvučany byŭ słuchać toje, što na karyść idzie.
Ja adna synoŭ raściła. U mianie samoj prahresiŭnyja baćki byli, vychoŭvali ŭ duchu mieć svajo mierkavańnie. Pamiataju, maleńkaj čuła, jak «Hołas Amieryki» zahłušali, a jany słuchali».
Paśla rasstrełu brata Andrej doŭha nie moh pryjści ŭ siabie.
«Jany ŭvieś čas razam byli. Jašče na pieršych kursach kali pryjazdžali dadomu, ja ŭžo čuju — radaść, śmiech. Paśla pojduć pakupacca, na viełasipiedach pakatacca, u futboł pahaniać, — zhadvaje Tamara i zryvajecca na płač: — Ja Paŭłuškin trup nie bačyła, dahetul nie vieru, što jaho niama…
Da mianie ŭ rehijonie takoje staŭleńnie… «O, tak, joj i treba, spraviadlivaja, viazhlivaja». Kab susiedzi dapamahli, dyk nichto. Milicyjanty tolki jak pryjazdžali, to susiedzi z padvarotniaŭ hladzieli, čym usio skončycca. Ja naohuł nie vieru ŭ narmalnyja adnosiny — našaj siamji zdaŭna zajzdrosicili, bo baćki maje pracavityja byli».
Maci Andreja ŭ razhublenaści, bo nie maje navin pra syna.
«Ciapier voś apietytu nijakaha. Treba choć harbaty papić. I pajdu pracavać — nie viedaju, za što schapicca. U nas vialiki učastak, šmat što treba rabić. Dyj pa domie taksama. Letaś užo pačali ramont, bo padmurak razvalvaŭsia. Vielmi šmat pracy, a kali niama ruk, hrošaj, to ciažka.
Ja siažu doma adna. Učora pajšła ŭ łaźniu, ledźvie vymyłasia. Nie mahu spać. Ja nie vyžyvaju, niama sił nijakich. Prabačcie, ja nie mahu».
