Savianiat dahladaje hrodzienskaja para piensijanieraŭ — im 81 i 76 hod. Jany ludzi ścipłyja, nie chočuć lišniaj uvahi, tamu historyju raspaviała susiedka Nadzieja Vicina, jakaja dapamahaje im z ptuškami.
Znajšli savianiat pad jełkaj na ŭčastku. Spačatku z hniazda vypaŭ adzin. Na im jašče tolki-tolki pačali adrastać piory. Jaho chacieli advieźci ŭ zaapark, ale arnitołahi paraili: kali mahčyma, pakińcie sabie i vykormlivajcie.
Na jełcy para zaŭvažyła razvaročanaje hniazdo. Padumali, vinavata stychija: u Hrodnie napiaredadni była bura. Akazałasia inakš. Sovy zvyčajna nie budujuć hniozdy, a zajmajuć čužyja. Letaś na hetym drevie žyli saroki — na ich miescy i pasialiłasia siamiejstva. A kali savianiaty vyraśli i nie stali źmiaščacca, hniazdo prosta nie vytrymała i razvaliłasia.
Ptušania ŭ takich vypadkach čaplajecca kipciurami za halinku i tam siadzić, pakul nie navučycca lotać. Ale hety nie ŭtrymaŭsia.
«Jak kažuć arnitołahi, u kožnym siamiejstvie jość ciažki padletak, jakomu nie siadzicca na miescy. Jaho sprabavali viarnuć na jełku, ale jon pastajanna padaŭ i dalej skakaŭ pa hradach z kapustaj», — dzielicca Nadzieja.
Pakolki heta pryvatny siektar, dzie šmat katoŭ i sabak, ptušania pasadzili ŭ pieranosku.
«Pačali davać jamu jałavičynu. Ale dla paŭnavartasnaha racyjonu patrebny myšy. Nabyli maleńkich pacukoŭ u teraryumie: jak ni škada ich było, pryjšłosia skarmić. Bo paśla paru dzion charčavańnia tolki jałavičynaj saviania pierastała padymać kryły — śpiecyjalist patłumačyŭ, što pačaŭ raźvivacca rachit».
Paźniej ź jełki zvaliłasia jašče adno ptušania. Uziali pad apieku i jaho. Dla małych zrabili kletku, nasypali tudy jałovych halinak i kałaskoŭ. Nočać jany tut, a ŭdzień ludzi vysadžvajuć ich na jełku. Myšej chapaje — susiedzi, jak daviedalisia pra savianiat, zabiaśpiečyli ich ježaj.
Mama ptušaniat nie zabyvaje. Unočy pakidaje im na nakryŭcy kletki to hałavu myšy, to łapku. Jana dahladaje jašče dvuch savianiat, jakija žyvuć na halinkach vyšej.
«Ciažkich padletkaŭ» nazvali Sava i Ryžyk. Sava vypaŭ pieršym: jon ručny, akuratna biare ježu i ledź nie murłyča. A dziki Ryžyk nie ŭsich da siabie padpuskaje.
«Jašče kala miesiaca jach treba vykormlivać. Na zimu sovy nie źlatajuć, tamu susiedzi płanujuć zrabić im dobry domik».
