«Majo ciapierašniaje pałažeńnie možna apisać słovami, padobnymi da sakavickich: ja adpuściŭ situacyju, choć i nie atrymlivaju asałodu. Ale kali ad mianie zaraz nie zaležyć ničoha, to čaho darma psavać sabie niervy? Tak i žyviem. Pa-lubomu prarviemsia!
Dziakuj, što abudziła dziciačyja spartyŭnyja ŭspaminy. Leta-1998, mnie 10 hadoŭ. Čytaju hramadska-palityčnyja haziety, ale dla raznastajnaści kuplaju «Saviecki sport». Amal ničoha nie razumieju, ale baču, što niejkaja junijorskaja zbornaja Biełarusi pa futbole pieramahła Rasiju 1:0, a hoł zabiŭ A. Hleb. Tak ja zrazumieŭ, što ŭ Biełarusi afihienny futboł. Kožny adboračny turnir ja ščyra vieryŭ, što voś ciapier narešcie naša zbornaja ŭsich pieramoža. Na u a kali jašče i Rasiju, to ŭdvaja lepš. I kali praz paru hadoŭ u škole zapisvali videafilm pra kłas, a apieratar spytaŭ: «Dzieci, kim vy chočacie stać?» — ja vylez pieršy: «Maja mara — kab zbornaja Biełarusi pa futbole stała čempijonam śvietu i Jeŭropy». Prajšło 20 hadoŭ, a my, zdajecca, kacimsia ŭ advarotny bok, a nie da čempijonstva.
Tady, na miažy 1999/2000, za pieršynstvo ŭ APŁ bilisia «Arsienał» i «MIU». Nie viedaju čamu, ale ja abraŭ «Arsienał». Moža, mianie prosta razdražniaŭ svaim pafasam Biekchem, nie pamiataju dakładna. Nu, Fierhiusan zanadta šmat usiaho vyjhravaŭ. I prykiń, jakim było majo ščaście, kali Hleb urešcie pierajšoŭ u «Arsienał»! Tak što dahetul heta moj kłub №1 u Brytanii. Nu a «MIU» ja ŭsio daravaŭ paśla pierachodu van Nistelroja — lubimaha napadajučaha. Ciapier ža moj padychod prosty: kali kamanda hulaje ŭ atakujučy futboł, to ja za jaje. Kali pierachodziać da bi-biažy, to da takich kamand nie budzie nijakich pačućciaŭ.
Z astatnich čempijanataŭ ja pa-raniejšamu zaŭzieju za «Valensiju» (u mianie navat była majka Haiski Miendźjety. Ty navat nie viedaješ takoha, vidać). Ale mnie zaŭsiody chaciełasia padtrymlivać kahości niepapsovaha — nie zidanaŭ-biekchemaŭ-ranałda. A taksama [zaŭzieju] za «Parmu».
Z «Parmaj» usio składana, bo jana to razvalvajecca, to stvarajecca znoŭ. I pakolki niekali ŭ pačatku 2000-ch usia abarona «Parmy» na čale z Bufonam pierabrałasia ŭ «Juvientus», to ja troški zdradziŭ svaim pryncypam i staŭ padtrymlivać papsovy «Juvie». Nu a Bufon mnie kaštoŭny tym, što heta apošni ŭ śviecie dziejny futbalist, jaki pačaŭ karjeru da taho, jak ja staŭ sačyć za sportam.
Z chakiejem usio było składaniej. U mianie byŭ drenny zrok, a na maleńkim televizary šajbu ŭvohule nie pabačyš. Niešta katajucca sabie, katajucca, a paśla chop — i ŭžo, akazvajecca, hoł. Karaciej, nie pajšło. Nu i ŭ peŭny momant ja zrazumieŭ, što chakiej u Biełarusi staŭ zanadta palityčnym vidam sportu — to tym bolš bieź mianie.
Da 2020-ha ja biezumoŭna padtrymlivaŭ usich biełaruskich spartsmienaŭ va ŭsich vidach sportu. Ciapier, prabačcie, bolš vybaračna. Sabalenka na Alimpijadzie mianie cikavić nastolki ž, nakolki lubaja japonka ci kitajanka. Joj abyjakavyja biełarusy, značycca, biełarusam abyjakavaja jana. Pa-mojmu, łahična i spraviadliva.
Pa inercyi pieražyvaju ŭ jeŭrakubkach za BATE, chacia b u znak pavahi za bliskučaje minułaje dziesiacihodździe. A paśla 1:4 ad hruzinaŭ dumaješ: što, realna?
Napišy i ty pra svaje lubimyja kłuby, zbornyja (a jašče cikaviej pra nienavisnyja). Nu i prosta lubyja naviny, jakija nie traplajuć u «SB» i «Presboł» — spadziajusia atrymlivać ich ad žniŭnia. Infarmacyja i ludzi — toje, čaho tut bolš za ŭsio nie chapaje.
Dziakuj za list. Heta toje, što dadaje badzioraści i aptymizmu.
Abdymaju! Da suviazi!»
Napisać list Jahoru možna pa adrasie:
SIZA-1. 220030, h. Minsk, vuł. Vaładarskaha, 2
Marcinoviču Jahoru Alaksandraviču
