Analityk prakamientavaŭ zaklik pryznać Biełaruś terytoryjaj, časova akupavanaj Rasijaj. Nahadajem, hetuju ideju ahučyŭ spačatku Pavieł Łatuška, a paśla ź joj da pasłoŭ AAN źviarnułasia Śviatłana Cichanoŭskaja.
«Ja nie čakaŭ, što jana stanie takoj papularnaj — ideja kazać pra toje, što my akupavanyja. Ja ŭžo nie kažu pra ideju dvajnoj akupacyi — Łukašenka akupavaŭ krainu, Pucin akupavaŭ Łukašenku, my ŭsie takija akupavanyja. Ciapier na poŭnym surjozie heta robicca łozunham demakratyčnaha ruchu. Ja tak razumieju, Pavieł Łatuška spačatku jaje vysunuŭ: davajcie damožamsia pryznańnia Biełarusi akupavanaj krainaj», — aburyŭsia Siarhiej Čały.
«Kolki možna, adkul heta biarecca? Heta tryvožnyja rečy — mnie zdavałasia, hetaja tema ŭžo była adnojčy zakrytaja. Nie, jana praciahvaje raźvivacca!
Moj siabar, Andrej Jelisiejeŭ, piša ceły artykuł u jakim sprabuje davieści, čamu nas treba pryznać akupavanaj krainaj, i pryvodzić prykład krain Bałtyi, jakija byli akupavanyja Savieckim Sajuzam. I ja hety artykuł čytaju i sprabuju zrazumieć, u čym padabienstva. Viedajecie dzie? Ja znoŭ ža cytuju, nie prydumlaju: tamu što Biełaruś — taksama kraina Bałtyi, tamu što ŭ nas pałova rek upadaje ŭ Bałtyjskaje mora. I tamu nas treba pryznać akupavanaj krainaj», — vykazaŭsia analityk.
Prajšoŭsia jon i pa biełarusach, jakija krytykavali słovy Zialenskaha ŭ intervju nakont Łukašenki. Fraza, jakaja vyklikała nieadnaznačnuju reakcyju, tyčyłasia sustrečaŭ ukrainskaj i rasijskaj delehacyj dla pieramovaŭ na biełaruskaj terytoryi i całkam hučała tak:
«Rasijski bok adčuvaje pieramohu ŭ tym, što hetaja sustreča adbyłasia, što heta dadaje niejkuju subjektnaść Alaksandru Ryhoraviču Łukašenku… Dy na zdaroŭje. Kali my možam skončyć vajnu, a Alaksandr Ryhoravič budzie adčuvać ad hetaha, što jon znoŭ u domie haspadar — dy na zdaroŭje. Mnie, ščyra kažučy, usio roŭna. Heta ŭvohule vybar biełarusaŭ, a dakładna nie naš. Tamu ja pahadziŭsia, kali budzie pradmietnaja ŭ ich sustreča».
«Znajšli maleńkaje miesca, dzie paru słoŭ było skazana pra Łukašenku, i ŭsie biełarusy, pryčym nie tolki zvyčajnyja ludzi, [aburylisia]. Labiedźka hnieŭny post napisaŭ u svaim Fejsbuku.
A tam ža nasamreč absalutna pa kantekście zrazumiełaja reč. Čałaviek śmiarotna stomleny, ź niedasypam, tym nie mienš, razmaŭlaje z žurnalistami z krainy, jakaja ź im vajuje, sprabujučy patłumačyć svaju pazicyju. I adkazvajučy na pytańnie, jon kaža: dy mnie naplavać, dzie hetyja pieramovy mohuć adbycca, i kali prosta ad taho, što jany adbuducca ŭ Minsku, Łukašenka čamuści adčuje siabie lepiej — dy mnie naplavać na heta. Voś usio, što jon skazaŭ!
Prosta kali vy forsicie temu akupacyi, zrabicie nastupnuju łahičnuju apieracyju: adzinaje, što vas uratuje — heta pieramoha armii-vyzvaliciela. A varta było Zialenskamu skazać: «dy mnie naplavać, što tam Łukašenka padumaje» — jak ža tak!? Što ž heta? I armii-vyzvaliciela nie budzie? A my ŭžo tak byli hatovyja! Dziva prosta, dziva!» — emacyjny razvažaŭ Siarhiej Čały.
Što budzie značyć dla Biełarusi, kali jaje pryznajuć krainaj pad časovaj vajennaj akupacyjaj
«Mnie, ščyra kažučy, usio roŭna». Dy na zdaroŭje, Zialenski
