«Pry hetym ja chaču ŭpieršyniu abaznačyć našu pazicyju, jakaja daviedzienaja da ministra zamiežnych spraŭ, i daručana MZS jaje realizavać. Nie moža być pieramovaŭ biez udziełu Biełarusi, kali vy ŭviazali nas u heta, pieradusim zachodnija krainy, tam na hetych pieramovach, naturalna, pavinna prahučać pazicyja Biełarusi.
My zychodzim nie z taho, što nas u adzin košyk pahruzili z Rasijaj, nie, my zychodzim z taho, što heta vajna za płotam našaj krainy, i jana surjoznym čynam upłyvaje na situacyju ŭ Biełarusi.
Tamu nijakich sieparatnych za śpinaj Biełarusi damoŭlenaściaŭ być nie moža, i ja absalutna pierakanany i viedaju, što Rasija takuju pazicyju razumieje. I ŭ hetym ničoha kiepskaha niama, ale heta budzie supiarečyć zadumie Zachada, i heta nie značyć, što my pavinny tancavać pad dudku Zachada», — skazaŭ siońnia Łukašenka.
Jakaja mienavita pazicyja Biełarusi pavinna być ahučanaja, Łukašenka nie skazaŭ.
