Na vierchnim łožku Anton pražyŭ uvieś červień.
— U Litvu ja chutčej nie pierajechaŭ, a pryjšoŭ. U 2020 hodzie paśla adnoj z zabastovak, u jakoj ja ŭdzielničaŭ, za mnoj pryjšli, — raskazvaje Anton CityDog.io. — Sadzicca ŭ turmu za ŭłasnaje mierkavańnie nie nadta chaciełasia, tamu adnojčy nočču chutka sabraŭ zaplečnik i źjechaŭ ź Biełarusi.
Jak Anton trapiŭ u chosteł i kolki kaštuje heta zadavalnieńnie?
Anton žyŭ u Mahilovie. Raskazvaje, što kali ŭciakaŭ, musiŭ iści pieški kala 60 kiłamietraŭ: «Kab usio było biaśpiečna i nieprykmietna». Pa słovach chłopca, strašna jamu nie było, bo razumieŭ, što samaje hałoŭnaje — pakinuć krainu. Dumać pra toje, dzie i za što budzie žyć, času nie było.
— U chosteł ja trapiŭ absalutna vypadkova. Pieršyja paŭhoda ja pražyŭ u biełaruskaj dyjaspary razam ź inšymi ŭciekačami. Tam było dastatkova kamfortna. My žyli ŭ asobnym pakoi razam z adnym chłopcam, — zhadvaje Anton. — Dobra paładzili z usimi, chto tam žyŭ, tamu źjazdžać asabliva nie chaciełasia.
Praź niejki čas chłopcu daviałosia šukać sabie inšaje miesca žycharstva: u dom dla ŭciekačoŭ prybyvali novyja ludzi, miesca na ŭsich nie chapała. Samym blizkim i tannym rašeńniem akazaŭsia chosteł Mikalo house. Ci moh Anton padumać, što stanie stałym pastajalcam?
Jak raskazvaje naš hieroj, košt pražyvańnia ŭ Mikalo house zaležyć ad taho, dzie braniravać numary. Kali rabić heta praz Booking.com, to atrymajecca zadoraha. Kab było tańniej, biełarus časta apłačvaje niepasredna ŭładalnikam chosteła.
Dniom na kuchni taksama zaŭsiody šmat ludziej, ale samyja cikavyja razmovy adbyvajucca pa viečarach.
Na kuchni jość šmat knih na roznych movach. Ich možna brać biaspłatna. Hałoŭnaje — potym viarnuć na miesca.
Chosteł raźmieščany na troch pavierchach, tamu časam ciažka pieranosić rečy z adnaho pakoja ŭ inšy.
U pakoi moža adnačasova zastavacca 6 čałaviek. Na ŭsich jość adzin stoł. Zvyčajna jaho zajmaje toj, čyj łožak znachodzicca pobač.
Anton śćviardžaje, što na miesiac vychodzić prykładna 300 jeŭra. U hety košt uvachodziać ułasnaje spalnaje miesca (abo na dvuchpaviarchovym, abo na zvyčajnym łožku), ahulnaja kuchnia i vanny pakoj, Wi-Fi, miesca dla bahažu i palica dla rečaŭ.
— Mnie padabajecca, što hety chosteł znachodzicca ŭ samym centry Vilni. Da samych papularnych miescaŭ ja mahu dabracca pieški maksimum za 15 chvilin. A jašče adsiul blizka iści da siabroŭ.
A jon naohuł ułasnaje žytło źbirajecca zdymać?
Nie, nie źbirajecca. Anton tłumačyć heta vysokim koštam arendy ŭ Vilni: za tyja ž hrošy, što i chosteł, jon zmoža znajści pakoj tolki dzie-niebudź na ŭskrajku horada. Pa słovach biełarusa, dobryja varyjanty raźbirajuć vielmi chutka. Tamu, kab znajści niešta vartaje i za adekvatny košt, treba vielmi pastaracca.
Akramia taho, u Litvie za arendu kvatery časta patrabujuć depazit u pamiery koštu dvuch ci troch miesiacaŭ arendy. Atrymlivajecca, kab arandavać žytło koštam 500 jeŭra, adrazu na ruki haspadaru treba budzie addać adnu tysiaču. Dazvolić sabie takoje Anton pakul nie moža. «Pakul», bo ciapier chłopiec pracuje na budoŭlach, a ludzi z hetaj śfiery va ŭsich krainach atrymlivajuć niabłaha.
Praz pracu Anton časam vymušany vyjazdžać u Trakaj. Tam kampanija daje jamu miesca ŭ pryvatnym domie. Za heta žyllo jon ničoha nie płacić.
— Trakaj znachodzicca niedaloka ad Vilni, ale jeździć tudy-siudy nie asabliva zručna. U takija dni ja zvyčajna načuju ŭ katedžy. Miescy ŭ tych krajach duža pryhožyja. Jašče i dom znachodzicca la vady! I ŭsio heta biaspłatna! — uśmichajecca chłopiec.
Jak jamu žyviecca ŭ takoj niestandartnaj situacyi?
Antonu ŭsio padabajecca. Kaža, što asablivy kajf atrymlivaje ad znosin ź ludźmi z roznych krain. I ŭ kožnaha z hetych ludziej svaja historyja.
— Usie pastajalcy tut vielmi adkrytyja i pryjaznyja, — dzielicca svaimi ŭražańniami biełarus. — Mnie asabliva zapomniŭsia chłopiec z Amieryki, jaki praź Litvu źbiraŭsia pajechać žyć u Biełaruś. Nie viedaju, navošta jon tudy jechaŭ, ale praz paru dzion paśla adjezdu jon viarnuŭsia i znoŭ zasialiŭsia ŭ chosteł. Raskazvaŭ potym, što z dakumientami było niešta nie toje, tamu da Biełarusi tak i nie dajechaŭ.
Niahledziačy na toje, što dźviery ŭ pakojach chosteła nie zaŭsiody zamykajucca, a klučoŭ ad asabistych šafak niama ŭvohule, u Antona ni razu ničoha nie skrali. Chłopiec šmat razoŭ pakidaŭ kaštoŭnyja rečy prosta na łožku ŭ pakoi i zaŭsiody znachodziŭ ich tam ža.
Pakoi, u jakich spyniajecca Anton, časta mianiajucca. Tak adbyvajecca z-za vialikaj kolkaści ludziej, jakija pa-roznamu branirujuć numary. Tamu «svajho» stałaha miesca ŭ Antona niama. Jakoje miesca zastajecca volnym, tam jon i raskładaje svaje rečy.
Ale jak staviacca haspadary chosteła da takoha niezvyčajnaha pastajalca?
— Nas uvohule nie napružvaje toje, što Anton tak doŭha zastajecca ŭ chostele. Tak, heta niezvyčajna, bo my pryvykli, što ŭ nas zatrymlivajucca maksimum na tydzień. Ale tut Anton staŭ nievialikaj lehiendaj, — śmiajecca Asta, saŭładalnica chosteła. — Hości znajomiacca ź im, a potym pierakazvajuć historyju Antona adno adnamu.
Jak adznačaje sam chłopiec, jamu padychodzić luboje žyllo. Samaje hałoŭnaje dla jaho — być na voli. A asabisty pobyt i zručnaści jon spakojna zabiaśpiečvaje sam.
Hetu biełuju ścianu Anton zašpaklavaŭ sam. Paźniej jaje zafarbujuć inšym koleram.
Vokny z vannaha pakoja vychodziać na manastyr, jaki znachodzicca litaralna za paru mietraŭ ad chosteła. Tamu, prymajučy duš, časam možna čuć roznyja pieśni i malitvy.
Čytajcie taksama:
«Spała z nažom pad paduškaj». Dziaŭčyna dobra zarablała ŭ IT, ale zvolniłasia i na 6 miesiacaŭ źjechała prybirać kaniušni ŭ Ekvadory
«Pa padańni, jon uziaŭ adrezanuju hałavu i schavaŭsia ź joj u niejkaj jamie». Biełarus raskazvaje pra svaju pajezdku ŭ šykoŭny Uźbiekistan
