«Nie praminuli skarystacca abvastreńniem situacyi i našy źbiehłyja. Musić, užo ad isteryki, što ich stali zabyvać, prydumlajuć usio bolš pierakručanyja idei. <…> Praciahvajuć vynošvać płany pa stvareńni ŭłasnych vajenizavanych farmavańniaŭ, tak zvanaha pałka imia Kalinoŭskaha. Jaki b paciešny hety połk ni byŭ, ale ŭ jaho składzie jość radykalna nastrojenyja bajcy, jakija jakraz i staviać pierad saboj metu destabilizacyi abstanoŭki ŭ našaj krainie praź pierš za ŭsio dyviersijna-padryŭnuju dziejnaść», — skazaŭ jon siońnia.
17 vieraśnia na mierapryjemstvie z nahody Dnia narodnaha adzinstva jon kazaŭ, što «za buhrom» farmujucca siłavyja padraździaleńni dla źviaržeńnia ŭłady Biełarusi i viartańnia da 1939 hoda.
20 vieraśnia na sustrečy z kiraŭnikom dziaržaŭnaha mytnaha kamiteta Łukašenka zajaviŭ nastupnaje: «Va Ukrainie ŭžo stvarajucca niejkija ci to pałki, ci to bataljony dla źviaržeńnia nie tolki ŭłady. Ale dla taho kab pieraviarnuć, adarvać Biełaruś i dałučyć da błoka NATA. Znoŭ žadajuć novuju Ukrainu tut u Biełarusi stvaryć. Heta niedapuščalna».
Alaksandr Łukašenka 4 kastryčnika pryjechaŭ u Minaabarony. Jon sabraŭ naradu pa pytańniach vajennaj biaśpieki. Łukašenka nastojvaje, što nijakaj «nadzvyčajščyny» ŭ naradzie niama.
«U płanavym paradku my siońnia sabrali kiraŭnikoŭ siłavych viedamstvaŭ dla taho, kab sumiesna praanalizavać vajenna-palityčnuju abstanoŭku, jakaja dynamična raźvivajecca, i, zrazumieła, vypracavać miery reahavańnia na najaŭnuju situacyju. Pierš za ŭsio chaču skazać pra toje, što nadzvyčajščyny nijakaj niama», — skazaŭ Łukašenka.
