Maryna Zołatava
Volha Łojka tłumačyć, što jana nie choča ničoha skazać, a choča zrabić usio mahčymaje, kab Zołatava i astatnija asudžanyja vyjšli raniej.
«U mianie jość niekatoryja šalonyja idei. Ja vielmi ŭdziačnaja svaim kaleham tut. I Taćcianie Chomič, i majmu ciozku pa proźviščy Sašu Łojku (mužu Iry Słaŭnikavaj), ź jakimi my sprabujem prydumvać roznyja, časam davoli dziŭnyja varyjanty i mahčymaści».
Volha raspaviała, što časam joj havorać: «Viedaješ, voś kali handlavacca, dastavać ludziej lubym koštam… A potym jany vyjduć, i što ty im skažaš? Što niečym pryšłosia achviaravać za ich vyzvaleńnie».
Na heta žančyna adkazvaje:
«Hałoŭnaje, što ŭ mianie budzie mahčymaść ich ubačyć i niešta im skazać. Ja bajusia nie taho, što im skažu. Ja bajusia taho, što ŭ mianie nikoli nie budzie mahčymaści im ničoha skazać. Tamu što ŭmovy, u jakich siadziać ludzi ŭ biełaruskich SIZA i kałonijach, nie adpaviadajuć ahulnapryniatym. Tam niama miedycynskaj dapamohi. Tam niama ničoha. Ludzi, jakija chvareli ŭ kałonii, paćvierdziać, što heta šancy 50 na 50 vyžyć».
«Ja vielmi škaduju, što ŭ mianie nie było mahčymaści, kab ź joj abmierkavać, kab jaje pasprabavać upichnuć u hetu kanstrukcyju. Prosta tamu što nie atrymałasia takoj mahčymaści. Praz advakataŭ byli sproby, ale heta tak nie abmiarkoŭvajecca», — dzielicca Volha.
Łojka adznačyła, što mała vieryć u mahčymaść adradžeńnia Tut.by paśla vyzvaleńnia Maryny Zołatavaj i Ludmiły Čekinaj (im prysudzili pa 12 hadoŭ kałonii):
«Dumaju, što buduć inšyja historyi i inšyja prajekty. Tolki b usie byli žyvymi. Prajekty, niejkija materyjalnyja rečy… Dy boh ź imi. Heta ŭsio možna pieražyć. Byli b žyvyja ludzi. Niachaj jany znojduć siabie ŭ novym Tut.by, u niejkich inšych prajektach. Niachaj jany žyvuć svajo narmalnaje ščaślivaje žyćcio. Niachaj jany narešcie znojduć narmalnuju rabotu i syduć z žurnalistyki. Heta niavažna. Hałoŭnaje, kab ludzi byli žyvyja, zdarovyja. Ź imi možna było narmalna hołasam svarycca. Usio astatniaje nastolki druhasnaje.
Ja nie vieru ŭ niejkija tam «Ja hatovy achviaravać saboju dziela prajekta, telehram-kanała, miljona padpisčykaŭ. Mnie zdajecca heta dziŭnym. Čałaviek važniejšy. Kali Zołatava budzie razvodzić kvietki i piačy aładki svaim blizkim, ja budu našmat ščaśliviejšaj, čym kali jana budzie ruchać, achviarujučy saboj, luby partał. Heta prosta prajekt. Važnaść čałavieka, asoby, našmat bolšaja, čym adna jaje prafiesijnaja častka».
Hladzieć całkam:
