Były kursant Akademii MUS Dzianis Bialak z Navahrudka chacieŭ stać milicyjantam, pakul sam nie trapiŭ u milicyju.
U «NN» napisaŭ były kursant Akademii MUS Dzianis Bialak z Navahrudka. Historyja nibyta banalnaja — kufal piva ŭ zvalnieńni, sutyčka z chulihanami, pastarunak, sud, adličeńnie z vučoby. Dzianis ličyć, što jaho ź siabrami pakarali niezakonna i ŭ adstojvańni svaich pravoŭ dajšoŭ da Viarchoŭnaha suda.
«Časta my čujem z ekrana televizara pryhožyja słovy pra demakratyju ŭ našym hramadstvie. Zaraz ja chaču raskazać ab tym, što adbyvajecca na samaj spravie ŭ našaj (demakratyčnaj) dziaržavie», — piša 19‑hadovy Dzianis Bialak.
Što ž prymusiła maładoha čałavieka, jaki ź dziacinstva maryŭ stać milicyjantam i ŭžo zrabiŭ pieršyja kroki nasustrač zadumanamu, pryjści da niečakanaj vysnovy, što «ŭ našaj dziaržavie zručniej zrabić čałavieka vinavatym i nie dać jamu mahčymaści apraŭdacca»? Voś što pra heta kaža sam Dzianis.
U sutačnaje zvalnieńnie 12 vieraśnia 2009 h. jon, druhakurśnik Akademii MUS, pryjechaŭ u Navahrudak. Vypiŭ ź siabrami kufal piva. Na vulicy da ich pryčapiłasia para niećviarozych maładzionaŭ. Kanflikt skončyŭsia bojkaj i pastarunkam. I choć začynščykami byli niećviarozyja maładyja ludzi, darečy, raniej sudzimyja, u rajadździele ŭsio pajšło nie tak. Kali Bialak pasprabavaŭ niešta patłumačyć u RAUSie, to aficer milicyi skazaŭ jamu litaralna nastupnaje: «Zmoŭč, smarkač, šmat ty viedaješ, navučyli zakonam ciabie ŭ akademii, zaraz my tabie pakažam zakon». Pry hetym ź niećviarozaj paračkaj milicyjanty razmaŭlali jak sa znajomymi. Dzianisa ź siabrami pravieryli na ałkahol i pakinuli načavać u izalatary časovaha ŭtrymańnia. A ichnich kryŭdzicielaŭ… adpuścili.
«Paviarchoŭnaja, jak i sud»
Ranicaj Dzianisa vyklikali da ŭčastkovaha Valancina Rahuli i pastavili ŭmovu: pakul nie padpišaš pratakoł, ź izalatara nie adpuścim. Dzianisu ž tre było viartacca ŭ akademiju. Pratakoł jon padpisaŭ i prykłaŭ da jaho tłumačalnuju z padrabiaznym apisańniem zdareńnia. Pierad adjezdam u Minsk jaho adviali da namieśnika načalnika RAUS Hienrycha Baranoŭskaha. Toj pry Dzianisavych baćkach nibyta zajaviŭ, što «nam u milicyi takija nie patrebnyja, jakija iduć suprać svaich i vučać svaich siabroŭ nie padpisvać pratakoły». Kursant źjechaŭ, a jaho siabry zastalisia ŭ izalatary jašče na sutki. Adnaho ź ich, Dzianisa Žarnaka, z abvastreńniem hastrytu špitalizavali. Dziakujučy hetamu, jon nie padpisaŭ pratakoł.
Na sud Bielaka nie adpuścili. Spravu jaho razhledzieli nadzvyčaj chutka. Tłumačalnaj Dzianisa sud nie ŭziaŭ pad uvahu, błytaninu ŭ pakazańniach milicyjantaŭ taksama. Uvohule, ciaham sudovaj epapiei supracoŭniki PPS nie adzin raz buduć źmianiać svaje pakazańni, kaža były kursant. Toje samaje było i ź jahonymi siabrami. Chłopcaŭ abvinavacili ŭ drobnym chulihanstvie i pakarali štrafam u 70 tysiač rubloŭ. 7 kastryčnika Bielaka adličyli z akademii.
«Słužbovaja pravierka była takaja samaja paviarchoŭnaja, jak i sud», — havoryć Dzianis. Siabry źviarnulisia ŭ prakuraturu Navahrudskaha rajona, zhadaŭšy ŭ skarzie pra Žarnaka, jaki byŭ ź imi 12 vieraśnia, ale ŭ sud nie trapiŭ. Žarnak pratakoł nie padpisaŭ, ale jaho ŭsio adno zasudzili. Małady čałaviek padaŭ skarhu ŭ Hrodzienski abłasny sud i byŭ apraŭdany.
U sudzie vyśvietlilisia charakternyja padrabiaznaści. Tak, na pytańnie sudździ, čamu Kiejnin i Chvińko (maładziony, što napali na Bielaka ź siabrami) byli adpuščanyja damoŭ paśla incydentu, supracoŭnik Navahrudskaha RAUS patłumačyŭ,
što jany byli… nieprytomnyja. Sami ž maładyja ludzi zajavili sudu, što pamiatajuć tolki, jak pili ŭ bary harełku i pa darozie damoŭ trapili ŭ milicyju.
Rajonnaja prakuratura admoviła Dzianisu i jaho siabram, toje ž zrabiła i abłasnaja, choć na toj momant akurat apraŭdali Žarnaka. Pra heta siabry napisali ŭ Hienprakuraturu, ale tam, jak i ŭ abłasnoj i rajonnaj prakuratury, im adkazali, što ich vina paćviardžajecca administracyjnymi pratakołami, padpisanymi imi ž. I paŭsiul praihnaravali ich tłumačeńnie, što pratakoły byli padpisanyja ŭ vyniku cisku. Nie dali plonu zvaroty ŭ Hrodzienski abłasny sud, u Administracyju Łukašenki.
«Ja z malenstva maryŭ stać milicyjantam. Maje stryječnyja braty słužać u vojsku i milicyi. Heta ŭ nas siamiejnaje», — kaža Dzianis. U akademii jon vyvučaŭ prava. Ciapier jon rychtujecca pastupić na jurydyčny fakultet adnaho ź minskich univiersitetaŭ.
Chłopiec miarkuje, što navahrudskija milicyjanty papomścilisia jamu za toje, što jon pasprabavaŭ abaranić siabie i svaich siabroŭ, adhavorvajučy ich padpisvać pratakoły.
«U nas takich spraŭ šmat»
U RAUS Navahrudka pra historyju ź Bielakom užo zabylisia. Prynamsi, učastkovy Valancin Rahula paviedamiŭ tolki, što ŭ miascovych milicyjantaŭ, u pryvatnaści ŭ kamandzira PPS Viačasłava Kaściuka, i raniej byli prablemy ź Bielakom. Ale padrabiaznaściaŭ učastkovy nie pryhadaŭ. Viačasłaŭ Kaściuk nie zmoh uspomnić padrabiaznaści vosieńskaha incydentu. Nie pryhadaŭ jon i raniejšych kanfliktaŭ ź Bielakom. «U nas takich spraŭ šmat, usio ŭ hałavie nie ŭtrymaješ», — skazaŭ kamandzir PPS.
U historyi Bielaka ciažka razabracca da kanca. Vierycca ŭ toje, što kamandzir PPS moža nie pamiatać drobnaha chulihanstva paŭhadavoj daŭnaści — na žal, takich spravaŭ i sapraŭdy šmat.
U historyi vyklikaje nieŭrazumienńnie, čamu vinu za bojku panios tolki adzin bok, tym bolš što druhi taksama byŭ niećviarozy.
Možna dapuścić, što, trapiŭšy ŭ niepryjemnuju situacyju, chłopiec vykarystaŭ atrymanyja ŭ Akademii jurydyčnyja viedy, čym dapiok supracoŭnikaŭ RAUS. Ach ty tak, to zarabi. Jašče horš, kali Kiejnin i Chvińko byli znajomymi kahości ź milicyjantaŭ, što dziažuryli ŭ toj dzień (heta vynikaje sa słovaŭ Bielaka). Dzianis i jaho baćki ŭkazvajuć na šmatlikija parušeńni, dapuščanyja pry składańni pratakołaŭ, na razychodžańni ŭ pakazańniach supracoŭnikaŭ PPS, na toje, što zatrymanych zapałochvali.
Zrešty, pra takija historyi možna pačuć ci nie ŭ kožnym rajonie. Toje i strašna.
