Biełarusaŭ možna adšukać dzie zaŭhodna, asabliva kali sprava tyčycca Rasii. Časam u heta nie vierycca samomu i časam robicca z hetaha śmiešna. Ale ž na toje my i ziemlaki, što pavinny prajaŭlać salidarnaść adno z adnym.

Znajomciesia:

Natalla Cieraškova, 24 hady, z-pad Baranavič, hrała rolu «charošaj dziaŭčyny» Iry Šyškovaj u sieryjale «Škoła».
Daviedaŭsia, i nie pavieryŭ vačam.

Jašče interviju: http://www.intex-press.by/ru/795/50/3534/

Cudoŭnaja rabota ŭ cudoŭnym sieryjale. Spadziajemsia ŭbačyć Natallu i ŭ biełaruskich prajektach.

A voś što kaža Alaksandra Rabionak, jakaja hraje nastaŭnicu fiziki Natallu Mikałajeŭnu, vykonvaje centralnuju nastaŭnickuju rolu ŭ sieryjale:

«U mianie tata rodam ź Biełarusi, heta ad jaho takoje hučnaje proźvišča. Mnie pašancavała, bo proźvišča i zrabiłasia majoj mianuškaju: nichto nie staŭ napružvacca i vydumvać štoś dla mianie.»

Nastaŭnicu rasijskaj litaratury ŭ filmie hraje Jelena Papanava, dačka słavutaha savieckaha aktora, napaŭbiełarusa Anatolija Papanava.

I heta sapraŭdy pakazalnaja karcina. Pavodle aficyjnaha pierapisa 2002 h. u Rasii pražyvaje 800 tysiač biełarusaŭ, što na tracinu mienš za dadzienyja pavodle pierapisa 1989 h., pry tym, što za hetyja hady, zdajecca, bolš biełarusaŭ pryjechała ŭ Rasiju, čym źjechała ź jaje.

Ludziej ź biełaruskimi karaniami kštałtu Alaksandry Rabionak ci Jeleny Papanavaj u Rasii miljony,
ale navat na pierapisie jany (navat napałovu biełarusy) redka paznačajuć biełaruskuju nacyjanalnaść — što j kazać pra zachavańnie biełaruskaj kultury ŭ pobycie. Entuzijastu Alehu Rudakovu atrymałasia ažyvić ceły płast naščadkaŭ biełarusaŭ u Irkucku, cełuju atłantydu biełarusaŭ u Sibiry.

***

Što da samoha sieryjała, čyj pakaz skončyŭsia na minułym tydni adnačasova z pačatkam školnych vakacyj, kazaŭ užo i skažu jašče raz: u Rasii kino zdymać nie razvučylisia, prosta treba viedać, što hladzieć. A hladzieć treba nie «Stomlenyja soncam-2», a sieryjał «Škoła», «Likvidacyju» ci chacia b niadaŭni film «Kandahar» pra rasijskich lotčykaŭ, jakija apynulisia zakładnikami madžachiedaŭ u pačatku 90-ch.

Tvorčaść Valeryi Haj Hiermaniki — sieryjał «Škoła» i (u mienšaj stupieni) film «Usie pamruć, a ja zastanusia» adnačasova i pryciahvaje, i adšturchoŭvaje. Usie hieroi vielmi čałaviečnyja, ni pra jakoha nielha skazać, što heta pazityŭny albo niehatyŭny piersanaž, kožny robić to pravilnyja, to niapravilnyja učynki.

Nie viedaju, nakolki sučasnaja škoła padobnaja da taho, što pakazana ŭ «Škole» i nie viedaju, ci varta hladzieć hety sieryjał ciapierašnim školnikam (chacia čaho saromiecca, kali jany ŭsio heta bolš-mienš bačać u realnym žyćci), ale

dla mianie hety film u pieršuju čarhu nahoda dla nastalhii.

Dy i jak nie addaścisia nastalhii pa daŭhich školnych hadach, raz niama mahčymaści bolš u ich viarnucca! Pa starejšych kłasach, pa školnaj dyskatecy, roznych pryhodach sa źnikłymi kłasnymi žurnałami ci školnymi turpajezdkami. Hieroi sieryjała amal na 10 hadoŭ maładziejšyja za nas, jany pajšli ŭ škołu tady, kali my jaje ŭžo zakančvali — ale duch škoły pieradadzieny ŭsio toj ža, takija ž nastaŭniki, party, kalidory, takija ž durnyja školnyja śviaty i baćkoŭskija schody. Hiermanika — jak raz čałaviek našaha pakaleńnia, tamu heta napeŭna ŭ bolšaj stupieni film pra nas, pra škalaroŭ dzievianostych hadoŭ, vojn «repieraŭ» i «mietalistaŭ», a nie pra siońniašnich škalaroŭ, dziaciej tłustych pucinskich hadoŭ.

Jak miła čuć z ekranu słenh! :) Naš stary-dobry rasijski tynejdžerski słenh, «kaaročie, tipa, nu ty čio», jaki Maryjka Martysievič u svajoj recenzii kranalna nazvała «dzikim, kancentravanym maskoŭskim dyjalektam». Ja da hetaha času ź niekatorymi školnymi siabrami razmaŭlaju na im :)

Zabaŭna ŭjavić sabie: jak maładyja hieroi jakoj-niebudź «Apieracyi Y» havorać z ekranu ź intanacyjaj siońniašnich pažyłych ludziej, tak i praz 50 hadoŭ niekatoryja piensijaniery buduć havaryć «słyš, čuvak, nu, tipa, eto, kaaročie».

Taksama było cikava ŭpieršyniu hladzieć na situacyi ŭ filmie chutčej vačyma baćkoŭ abo nastaŭnikaŭ, łavić siabie na dumcy, što razvažaješ chutčej ź ich pierśpiektyvy, a nie ad asoby vučniaŭ. Hladzieć, jak hieroi filma «Usie pamruć, a ja zastanusia» pjuć i palać u školnaj prybiralni i čuć ŭłasnuju dumku «dzietki, miłyja, nu što ž vy robicie!»

Niekalki hadoŭ tamu ja byŭ naziralnikam na vybarach u Maskoŭskuju haradskuju dumu i mnie daviałosia pajści z nastaŭnikami-členami kamisii ź pieranosnaj urnaj pa kvaterach hałasavali na damu. Jak ža było nazirać, jak nie zusim maładyja nastaŭnicy pamiž saboj viali siabie amal jak dzieci, vidavočna prahladalisia zvyčki vučniaŭ, pieraniatyje nastaŭnikami, jak byccam nastaŭniki za miežami kłasa i nie na ŭvazie ŭ dziaciej sami stanoviacca dziećmi. Jašče adno hetkaje pryvitańnie ź śvietu školnaha dziacinstva, takoha, zdavałasia b, niadaŭniaha, ale pakinutaha ŭžo tak daloka ŭ minułym.

Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna?