- Nichto ŭžo nočču nie šapoča:
Ty — niedasiažnaje krasy…
U raźvitalnyja časy
Nichto ŭžo nie całuje ŭ vočy.
- Nie Afradytyna hałoŭka
Ščakoju na tvaim plačy,
A złaja Biessań‑pakajoŭka
Siardzita tupaje ŭnačy.
***
Aleh Minkin — paet‑nieakłasik, žyvie ŭ Vilni. Nar. 31 sakavika 1952 u v. Čarniaŭka, Chocimskaha rajonu. Hadavaŭsia ŭ Babrujskim internacie. Pracavaŭ elektramantažnikam, bryhadziram, inžynieram‑elektrykam u raznastajnych miascovaściach byłoha SSSR: Buracija, Biełaruś, Litva, Łatvija, Vałahodskaja, Branskaja, Arłoŭskaja, Pskoŭskaja vobłaści, Chanty‑Mansijskaja akruha. Daŭžej žyŭ u Bieraści, ad 1991 pa siońnia — u Vilni. Tam redahavaŭ hazietu biełarusaŭ Litvy «Ruń».
Stvaryŭ (niavydadzieny) słoŭnik biełaruskich ryfmaŭ. Aŭtar zbornikaŭ paezii «Surma» (1985), «Raskolina»(1991) i «Pienaty»(2007). Aŭtar knihi prozy «Praŭdzivaja historyja Krainy Chłudaŭ»(1994). Šmat pierakładaje. Łaŭreat premii «Hliniany Viales». Maje ŭnikalny nieakłasičny paetyčny hołas.
