Nie maje budučyni kraina, dzie panuje fiłasofija: «Nie skradzieš — nie pražyvieš».
Artykuł Taćciany Šapućki pra nielehalnyja zarobki kiroŭcaŭ mižnarodnych aŭtobusnych rejsach vyklikaŭ niežartoŭnyja žarści. Tolki na sajcie NN.BY čytačy pakinuli pad im kala 150 kamientaroŭ. Aŭdytoryja padzialiłasia na dva łahiery: adny abvinavacili aŭtarku ŭ stukactvie, druhija zastupilisia za jaje.
Što charakterna — za machlaroŭ-kiroŭcaŭ ustupilisia najpierš biełaruskamoŭnyja čytačy, studenty jeŭrapiejskich univiersitetaŭ, častyja hości zachodnich krainaŭ.
Bolš za toje, niekatoryja ź ich pry hetym nie tolki apraŭdvali machlaroŭ, ale i padvodzili pad svaje pierakanańni ideałahičnuju bazu.«Kožny zarablaje jak moža», — pisaŭ student EHU. «Usio pravilna, ni kropli režymu! Tolki ŠOS!» — davodziŭ inšy kamientatar. Treci zapatrabavaŭ: puścicie nas spačatku ŭ Jeŭropu, voś tady my i zažyviem pa zakonach.
Adnačasova z publikacyjaj jaje rasśledavańnia na hrodzienskim błohu S13 razharełasia padobnaja dyskusija.Aŭtar błohu vykłaŭ fota kiroŭcy aŭtobusa, jaki nibyta chavaŭ ŭ bahažnik svajho aŭto skradzienaje kazionnaje paliva. Ci nie pałova kamientataraŭ zaviała tuju ž pieśniu: «Navošta “spalili” kiroŭcu? Zmoh źlić — jaho ščaście».
Abodva vypadki jadnaje nie tolki padabienstva temaŭ, ale i staŭleńnie častki aŭdytoryi da hałoŭnych piersanažaŭ hetych historyj. Maŭlaŭ, nie čapajcie prostych ludziej, jakija «kruciacca» (kraduć) dla taho, kab vyžyć u niaprostaj ekanamičnaj situacyi.
Takaja reakcyja — faktyčna dyjahnaz sučasnamu biełaruskamu hramadstvu.
U časy stalinskaj kalektyvizacyi kradziež byŭ sapraŭdy sposabam vyžyć u litaralnym sensie. U toj čas nie było inšych varyjantaŭ.
Siońnia ž nichto nie zabaraniaje zarablać na siabie, ale biełarusy pa zvyčcy praciahvajuć škadavać złodziejaŭ, kirujučysia savieckaj fiłasofijaj «Nie skradzieš — nie pražyvieš».Napeŭna, u padtrymańni kultu lohkaha chlebu vinavataja ŭłada. Ale i hramadstva, jakoje nie tolki nie pratestuje, a jašče i ŭchvalaje padobnaje, niasie roŭnuju adkaznaść za heta.
U kamientarach da artykuła Taćciany Šapućki chtości zhadaŭ Radyjona Raskolnikava. Situacyja i sapraŭdy amal pavodle Dastajeŭskaha. Samy čas zapytacca, pierafrazavaŭšy Fiodara Michajłaviča: my nacyja niazdaraŭ, ci prava majem? Kraina, dzie na ŭsich uzroŭniach kultyvujecca mahčymaść nielehalna zarabić, nie maje budučyni.
