Pieramoha Azaranki: radavacca ci nie? 14

Dasiahnieńni ŭ prafiesijnym sporcie naŭrad ci varta ličyć vialikimi pieramohami. Jak i nie varta zabyvać, što sam pa sabie prafiesijny sport — prosta rafinijavanaja i staražytnaja raznavidnaść šoŭ-biznesa pad šlachotnym soŭsam:

meta ŭsiaho hetaha mierapryjemstva tolki ŭ tym, kab vy pahladzieli rekłamu,

pabačyli brendy na tryko i pajšli kupili licenzijavany suvienir z emblemaj ulublonaha kłuba.

Ale va ŭmovach adsutnaści vybitnych i suśvietna viadomych litarataraŭ, mastakoŭ, fiłosafaŭ ci biźniesmienaŭ krainie davodzicca, kaniečnie, hanarycca navat ludźmi, kamu Boh daŭ chacia b talent pinać skurany miač ci machać rakietkaj pierad telekamierami. Biełaruś nie maje nivodnaha stoadsotkava i vyklučna «svajho» nobieleŭskaha łaŭrejata, ale maje ciapier pieršuju rakietku śvieta pa tenisie — Viktoryju Azaranku.

Pryjemna? Pryjemna.

Ale vielmi ŭściešyła, što ŭ frend-stužcy znajšlisia ludzi, jakija ŭspomnili, jak 

Viktoryja Fiodaraŭna viasioła hulała ŭ tenis z adnym dyktataram, jaki pa niekatorych dadzienych ździejśniŭ dziaržaŭny pieravarot z metaj uzurpacyi ŭłady, niasie adkaznaść za palityčnyja represii, katavańni ŭ turmach i nierasśledvanyja źniknieńni (mahčyma, zabojstvy) svaich palityčnych apanientaŭ.

Budučaja pieršaja rakietka śvietu vialikamu dyktataru tady pa-mojmu navat prajhrała — nie dapamahła navat kalažanka, taksama z topu rejtynha ATP.

Žyćcio prymusiła? Ci tenisistka, što daŭno pražyvaje ŭ Manaka i trenirujecca ŭ ZŠA, maje nahodu bajacca represij z boku režyma?

Uzhadajma na hetym fonie Vitalija Kličko, jaki ŭ časie Aranžavaj revalucyi — u samy jaje razhar, kali pieramoha Juščanka jašče nie była pieradvyznačanaja — demanstratyŭna vyjšaŭ na vyrašalny boj z pamarančavaj stužkaj na šortach.

Albo ŭzhadajma Siarhieja Michałka, kaliści prostaha estradnika-chulihana, jakomu kamfortnaje žyćcio i status pop-zorki maštaba ŭsiaho byłoha SSSR nie pieraškodziła publična zaniać dastojnuju hramadzianskuju i čałaviečuju pazicyju da taho, što adbyvajecca ŭ Biełarusi.

Možna asudžać Azaranku za tuju hulniu z Łukašenkam ci maŭčańnie što da biełaruskaj dyktatury, možna nie asudžać. Važniej toje, što čakać adpaviednych słovaŭ i adpaviednaj hramadzianskaj pazicyi ad jaje nadyjšoŭ mienavita ciapier, kali viadomaść i aŭtarytet maładoj tenisistki ŭ śviecie zrabilisia jaŭna vyšejšymi, čym u Łukašenki.

Mienavita siońnia, u zienicie słavy, jana atrymała šaniec skazać svajo słova — kab uvajści ŭ historyju jak niechta našmat bolšy, čym prosta talenavity atlet.

Ci skarystajecca jana šansam? Pažyviem — pabačym.

Aleś Čajčyc

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH