Čytaju hutarku Alaksieja Znatkieviča z haradzienskim pravasłaŭnym śviatarom Mikałajem Hajdukom, jakoha ŭłady vinavaciać za admovu prajści daktyłaskapiju.
Pikantanaść spravie nadaje toje, što ab nieabchodnaści prajści daktyłaskapiju nichto z pradstaŭnikoŭ ułady z ajcom Mikałajem nie hutaryŭ, a sam śviatar nie bačyŭ milicyjanta, jaki nie čuŭšy i nie bačyŭšy jaho, napisaŭ, jak heta zaviedziena ŭ Biełarusi, chłuślivy pratakoł na baciušku. Dadatkovaja pikantnaść dadajecca tym, što, miarkujučy im imieni i proźvišču, milicyjant — aŭtar iłžyvaha pratakołu na pravasłaŭnaha śviatara — katalik i, nie vyklučana, palak. Jak vidać, kiepski katalik. I palaki, kali milicyjant pišacca palakam, pavinny za jaho čyrvanieć.
Hutarka z ajcom Mikałajem vartaja taho, kab jaje rastyražavali našy niedziaržaŭnyja ŚMI. Asablivaje zachapleńnie ŭ mianie vyklikali dva apošnija abzacy. Cytuju:
«Znatkievič: Na našym radyjo rehularna hučać repartažy, dzie ludzi śćviardžajuć, što ich sudziać, naprykład, za brydkasłoŭje, choć jany nie łajalisia i nie brydkasłovili… Vy daviarajecie sudovaj systemie?
a. Mikałaj: Nu, a ci daviaraŭ sudovaj systemie Chrystos? A apostały daviarali? A navamučaniki daviarali sudovaj systemie? Voś Vam i adkaz…»
Dziakuj, baciuška! Lepšaha adkazu i nie prydumaješ.
