Historyja z navapołackaj kantralorkaj, jakuju razzłavanyja pasažyry aŭtobusa ciahali za vałasy, abrastaje novymi padrabiaznaściami. Daśviedčanyja ludzi pišuć pra durnuju słavu kantralorki — maŭlaŭ, dziaciej vyhaniaje z aŭtobusa ŭ lesaparku, i ruki raspuskaje.
Mierkavańni nakont udzielnikaŭ incydentu padzialiłasia. Adny vystupajuć za kantralorku, druhija baroniać jaje kryŭdzicielaŭ. Jość prychilniki viersii, što abodva baki kanfliktu vinavatyja ŭ zdareńni. Hučać słovy i pra daviedzieny da halečy narod, hatovy bicca za 1500 rubloŭ. I navat pra toje, što luby kantralor — słužka režymu, a tamu ŭ luboj situacyi nie zasłuhoŭvaje spahady.
I ŭsio ž padajecca, što sprava nie tolki ŭ małych zarobkach i tradycyjnaj nielubovi narodu da lubych kantraloraŭ.
Ja rehularna naziraju karcinu ŭ elektryčkach, kali prystojna apranutyja, ale bieźbiletnyja pasažyry, z noŭtbukami na kaleniach i darahimi telefonami ŭ rukach, ź pienaj na vusnach adstojvajuć svaje «pravy». I heta pry tym, što kvitok ad Minska da Zasłaŭja kaštuje ŭsiaho 1860 rubloŭ.
Sprava tut, badaj što, u ahulnym uzroŭni kultury, a dakładniej jaho istotnym padzieńni. Jak słušna zaŭvažyŭ adzin z kamientataraŭ na forumie, vinavatyja ŭsie — i ŭłady, jakija padajuć kiepski prykład, i narod, jaki biare jaho na ŭzbrajeńnie.
Chamstva imkliva maładzieje. Niadaŭna byŭ śviedkam niepryjemnaj sceny ŭ tramvai, što jechaŭ ź Sierabranki.
Niekalki dziaŭčatak školnaha ŭzrostu hučna — było čuvać u druhim kancy vahona — abkłali adbornymi maciukami kanduktarku, cichuju i taktoŭnuju žančynu.Tolki za toje, što jana paprasiła ŭ ich daviedku sa škoły. I što samaje prykraje, nichto z pasažyraŭ pobač nie zrabiŭ dziaŭčatam zaŭvahi.
Vaźmu na siabie śmiełaść vykazać dumku, što biełarusam nie chapaje žorstkaha paradku. Mahčyma, tolki jon moža źmianić situacyju.
Na zachadzie Biełarusi i ciapier lubiać raskazvać, jak pry palakach karali hrašyma za nieachajny płot, za niepabielenuju chatu, za jamku na darozie proci chaty. Jak pan prymusiŭ vykłaści brukavankaj vulicy, kab nie tapicca pa kalena ŭ hrazi. Tady toje było «prymusam», ciapier heta nazyvajuć «paradkam».
Častyja naviedniki Hiermanii nie pierastajuć dzivicca miascovamu paradku, jaki trymajecca nie tolki na ahulnaj kultury, ale i na hihanckich štrafach. Pasprabuj tam prajechać «zajcam» ci vykinuć śmiećcie z aŭto.
Kolkaść bieźbiletnikaŭ možna skaracić pavieličeńniem pamieraŭ štrafaŭ. Što lepš — nabyć kvitok za 1500 rubloŭ, ci zapłacić štraf 300000? Dumaju, pieravažnaja bolšaść abiare pieršaje.
Nie sakret, što śpiecyfičnaje staŭleńnie da siabie kantralory zarabili dziakujučy namahańniam častki svaich kaleh. Jak pasažyru abaranicca ad chama-kantralora? Siońnia ŭ kožnaha druhoha telefon z kamieraj. Dazvolcie zdymać na videa kanfliktnyja situacyi, kab potym možna było vyrašyć sprečku.
Prykładam, što navieści paradak na transparcie možna, pieršy čas z momantu adkryćcia byli haradskija linii. Pieršyja miesiacy šviejcarskija elektryčki supravadžała achova. Jak tolki jaje źniali, tut pačali źjaŭlacca amatary vypić i prajechać biaspłatna. Niekalki razoŭ pasažyry paviedamlali ŭ presu pra bojki. Adnym słovam, šviejcarskija ciahniki pačali pieratvaracca ŭ biełaruskija.
Dla mianie, jak stałaha pasažyra haradskich linij, nieabchodnaść viartańnie achovy vidavočnaja. Spadziajusia, što paśla padziej u Navapołacku pra heta zadumajecca i administracyja čyhunki.
