«Usio heta ŭrešcie skončycca tym, što ŭ Biełarusi źmienicca sytuacyja» 3

Usio HETA ŭrešcie skončycca tym, što ŭ Biełarusi źmienicca sytuacyja.

1. Tak, dobryja i vielmi ščylnyja.

2. Nikoli kanfliktaŭ na hetaj hlebie nie było.

3. Pratestanckaja carkva jość zrezam biełaruskaha hramadztva, dzie jość usio. I tamu ŭ joj jość usie prajavy taho, što jość u hramadztvie. Mahu zaznačyć, što ź ciaham času takoj niepryjaźni da biełaruščyny stanovicca ŭsio mieniej. U apošnija hady idzie imklivaja patryjatyzacyja biełaruskich pratestanckich hramadaŭ.

Nie, nie ŭźnikajuć. Choć ja ŭdziačny Katalickaj carkvie za toj dośvied, jaki ja tam atrymaŭ.

Kolkaść prychadžan cerkvaŭ možna acanić u 100 tys. čałaviek. U Miensku — da 20 tys. U Biełarusi 490 zarehistravanych hramadaŭ piacidziasiatnikaŭ, kala 300 baptysckich, prykładna pa 50 poŭnaevanhielskich i adventystaŭ, nia mienš za 100 niezarehistravanych baptysckich i piacidziasiatnickich. A jašče jość niekalki dziasiatkaŭ inšych kirunkaŭ: luteranie, kalvinisty i inšyja...

1. Ja vyras u tradycyjnaj katalickaj siamji, ale da skančeńnia škoły byŭ “katalickim ahnostykam”. Z 1990 h. ja staŭ bolš-mienš rehularna chadzić u Kaścioł, ale realna sustreŭ Boha ŭ supolnaści na Załatoj Horcy ŭ 1994 h. Mienavita tam ja ŭbačyŭ ludziej, jakija razmaŭlajuć z Boham jak ź siabram i sam zachacieŭ paznajomicca z Boham asabista.

2. Amal adrazu paśla majho pakajańnia ja adčuŭ ŭ siabie paklikańnie bolš aktyŭnaha słužeńnia Bohu i ludziam, propaviedzi Evanhiella. U 1995 h. ja źbiraŭsia navat stać jezuitam. Ale Hospad mianie nie puściŭ i daŭ vyrazny znak, što ja pavinien zastavacca tut u Biełarusi i słužyć jamu mienavita tut. I ŭ 1999 h., kali była zarehistravana carkva Jana Pradvieśnika, ja staŭ jaje pastyram.

1. Adnaznačna, što ŭ niadzieli buduć prachodzić bohasłužeńni, ale spadziajusia, što ŭ turmu jak na pracu chadzić nia pryjdziecca.

2. Zmohuć, kaniečnie. Na našych vačach heta adbyvajecca. Historyja śviedčyć, što Biełaruś mieła pośpiech, kali chryścijanie byli panujučaj siłaj. Chryścijanizacyja Połaččyny — i źjaŭleńnie biełaruskaj dziaržaŭnaści jak źjavy. Albo peryjad Refarmacyi — załaty viek našaj krainy. Što datyčyć biełaruskaj nacyjanalnaj idealohii XX st., jaje los śviedčyć, kali ŭ jaje asnavańni niama Boha, jana stanovicca biaspłodnaj. Urešcie, u Eŭropie nie zastałosia nivodnaj nacyi, u padmurku nacyjanalnaj idealohii jakoj pahanstva. Los pałabskich słavian — jaskravy prykład.

1. Svaboda dla mianie — heta svaboda rabić dabro. Mienavita takaja svaboda zbudoŭvaje.

2. Ja baču Biełaruś biełaruskaj i chryścijanskaj. Takoj, jakoj jana była ŭ 16 st., kali chryścijanskaje pabudžeńnie i razvcicio nacyi ŭ roznych sferach jaje žyćcia išli poruč, padtrymlivajučy, uzmacniajučy adna adno.

3. Na biblejskich kaštoŭnaściach. Pakolki tolki jany zakładajuć tryvały padmurak dla raźvićcia kultury, ekanomiki, palityki.

1. Pratestanctva — śviadomy vybar.

2. Hałoŭnaja prablema siońniašniaj carkvy, što jana nie źjaŭlajecca sollu i śviatłom dla Biełarusi. Što chryścijanie vielmi vuzka razumiejuć svaju misiju ŭ sučasnym śviecie, abmiažoŭvajučysia tolki kultavymi praktykami. I časta zabyvajuć, što ich paklikańnie być sumleńniem. Śviatar pavinien pradstaŭlać ludziej Bohu, a Boha — ludziam. I da hetaj śviatarskaj misii pakilikany kožny chryścijanin.

Biez chryścijanskaha padmurku nia budzie nijakaj svabody i niezaležnaści ŭ Biełarusi. Što heta tak, dastatkova pahladzieć na historyju Biełarusi XX st. Sproby pabudavać ateistyčnuju nacyju skončylisia fijaska. I ŭ biełarusaŭ niama ni sapraŭdnaj Svabody, ni Niezaležnaści.

Biblija śviedčyć, što vychavańnie dziaciej — najpierš kampetencyja baćkoŭ, a nie dziaržavy. I kali kožny raz dziaržava zanadta ŭmiešvajecca ŭ pracesy i biare na siabie funkcyju sudzić, što dla dziciaci dobra ci kiepska, heta śviedčańnie narastańnia tatalitarnych tendencyj u hramadztvie. A jak praktyčna dapamahčy? Treba raźbirać kožny kankretny vypadak.

Dziakuj vialiki.

1. Dumaju, što nie.

2. U pratestantaŭ isnuje peŭnaja carkoŭnaja jararchija, ale, pa-pieršaje, jana nie takaja žorstkaja, jak u katalickaj ci pravasłaŭnaj cerkvach. A pa-druhoje, jana ŭ nie małoj stupieni abapirajecca na charyzmu słužyciela, što robić jaje bolš demakratyčnaj i adekvatnaj sytuacyi.

3. Nada mnoj, jak nad pastyram, staić japiskap cerkvaŭ CHVE pa Mienskaj vobłaści Siarhiej Cvor i japiskap Abjadnanaj Carkvy CHVE Siarhiej Chomič.

Tamu što katalikam treba pierajści ź mienš zrazumiełaj movy na bolš zrazumiełuju (z polskaj na biełaruskuju), a pratestantam, jak i bolšaści biełarusaŭ, naadvarot. Kab pratestanty pierajšli na bieł. movu, treba kab było bolš ludziej, jakija karystajucca stała biełaruskaj movy. U pratestantaŭ niama liturhičnaj movy. Mova malitvaŭ — mova ludziej.

1. Kab byŭ vierujučym čałaviekam i praviednym čałaviekam. I maju nadzieju, kali jon vyraście, jamu nia budzie patreby traplać u turmu za prahnieńnie vieryi, spraviadlivaści, svabody.

2. Nie, druhi syn Jazep jašče nie naradziŭsia. Jon narodzicca naprykancy leta.

3. Dumki nie ŭźnikali, ale milicyjanty pastajanna prapanoŭvali.

4. Za kratami? Spakojna. Sytuacyja vielmi biblejskaja.

Chaj tolki nichto z nas nia cierpić jak zabojca, abo złodziej, abo lichadziej, abo zajzdrośnik čužomu. Kali ž cierpić jak chryścijanin, chaj nie saromiejecca, ale chaj usłaŭlaje Boha za hetaje imia (Pieršy List Piotry 4: 15-16.)

Chryścijanstva vyjdzie sa stanu letarhii. Padobnyja sytuacyi zdaralisia ŭ historyi rehularna, dastatkova ŭzhadać Knihu Sudździaŭ, jakaja śviedčyć, što kali čałaviek žyvie zanadta dobra, jon zabyvaje Boha. I tady prychodziać prablemy. U historyi chryścijanstva takim bičom Božym źjaŭlajecca Isłam, raspaŭsiud jakoha ŭ stanie spynić tolki chryścijanskaje abudžeńnie. Tak było ŭ 8 st., 16-ym, tak moža być i ŭ 21-ym.

Zaležyć, što razumieć pad ekumenizmam. Vielmi časta pad imiem razumiejeca admaŭleńnie ad niejkich važnych pryncypaŭ, dziela farmalnaj jednaści. I da takoha ekumenizmu staŭlusia admoŭna. Ale kali ludzi sapraŭdy sustrakajuć Boha i naradžajucca zvyš, tady niama prablemy, heta pratestant, katalik, pravasłaŭny. Jany zaŭsiody znojduć ahulnuju movu. U ich budzie razumieńnie adzinstva Carkvy jak Cieła Chrystovaha.

Jak Carkva asabliva prajektaŭ nia majem. Ale takija prajekty isnujuć, i našyja členy ŭdzielničajuć. Napr., zbor podpisaŭ za kaścioł Śv. Jazepa ci pierahlad Zakonu ab svabodzie sumleńnia.

Pierachod byŭ nastolki łahodny i naturalny, što ŭsie pastavilisia z zrazumieńniem. Mama naohuł źjaŭlajecca členam carkvy z 2001 h.

Adčuvaŭ jak u źniavoleńni, što nia maješ svabody. Chaciełasia na svabodu, niešta rabić. Mienavita tam ja zrazumieŭ, što značyć "siadzieć". Pra što razvažaŭ i rabiŭ? Čytaŭ Bibliju, maliŭsia, razmaŭlaŭ z sukamiernikami. Razvažali, što adbyvajecca za ścienami Akreścina. Tamu ja vielmi ŭdziačny tym ludziam, jakija prychodzili ŭ sud, sustrakali, kali ja vychodziŭ. Salidarnaść -- vielmi važnaja i natchniajučaja.

Ja b nie skazaŭ, što Pratestanckaja carkva intehravana, heta ŭ niejkim sensie sapraŭdy alternatyŭnaje hramadztva. Ale jak kožnaja jurydyčnaja asoba, Carkva płacić padatki, robić adličeńni ŭ pensijny fond, kali treba. Da carkvy adnosiacca tyja samyja patrabavańni, što i da jurydyčnych asob. Ale b ja heta nie nazvaŭ intehravanaściu ŭ dziaržaŭnuju systemu.

Pratestanckaja carkva nie źjaŭlajecca častkaj dziaržaŭnaj mašyny, ale źjaŭlajecca častkaj hramadztva.

Ad chryścijanstva ja nie admaŭlaŭsia. Ja źjaŭlajusia chryścijanam.

Tak, jość, a što?

1. Božaje Cieła dla mianie -- heta Carkva, jak napisana ŭ Pasłańni apostała Paŭła da Karyncianaŭ. "Vy -- Cieła Chrystovaje".

2. A što tyčyć druhoha pytańnia - jano vyklikała stolki bahasłoŭskich sprečak ciaham stahodździaŭ, što jaho lepš abmiarkoŭvać u pryvatnym paradku, ale nie padčas onłajn-kanferencyi.

1. Ja b raiŭ šukać Boha siarod chryścijanaŭ i uvohule šukać tam, dzie Jaho možna znajści.

2. Mova - heta Božy dar, jaki nam davierany, kab my im karystalisia, achoŭvali i raźvivali.

3. Isus Chrystos pryjdzie i adździelić aviec ad kazłoŭ. I pojduć praviedniki ŭ Viečnaje žyćcio, a tyja, chto rabili biezakońnie ŭ Viečnuju śmierć. "I śmierci ŭžo nia budzie, ani płaču, ani hałašeńnia, ani bolu bolš nia budzie, bo heta ŭsio minuła".

4. Nie, nia suprać.

Chočaš dapamahać bližniamu, dapamažy. Dobra vykonvaj svaje abaviazki ŭ siamji, na pracy, u hramadztvie.

Być sapraŭdnym chryścijaninam -- vykonvać Božyja zapaviety, lubić Boha i bližniaha, nia tolki słovam i jazykom, a spravaj i praŭdaj.

***

Dziakuj čytačam za ŭsie pytańni. Spadziajusia, što bolš-mienš zmoh adkazać zrazumieła i jasna. A kali cikaviać jašče jakija pytańni, źviartajciesia na telefon 8-029-670-71-76.

* * *

Antoś Bokun naradziŭsia ŭ 1973 hodzie ŭ Miensku. Skončyŭ chimičny fakultet BDU (1995). U siaredzinie 1990-ch uznačalvaŭ Zadzinočańnie biełaruskich studentaŭ (ZBS). Z 1999 hodu pastar mienskaj pratestanckaj carkvy «Jan Pradvieśnik». Maje dva syny.

3 červienia Antoś Bokun byŭ zatrymany milicyjaj za toje, što ładziŭ niesankcyjanavanaje ŭładami nabaženstva ŭ pryvatnym domie. U paniadziełak 4 červienia byŭ asudžany da troch sutak aryštu. Vyjšaŭ na voli ranicaj u sieradu 6 červienia. Taksama ŭ sieradu ŭłady departavali ź Biełarusi jašče adnaho pratestanckaha pastara — Jarasłava Łukasika.