Ivianiec lažyć daloka ad hałoŭnych šlachoŭ, na ŭskrajku Nalibockaj puščy. Heta kaštavała jamu rajonnaha statusu, ale zachavała jaho ŭ pieršarodnaj čyścini ad čužych upłyvaŭ. Miastečka pieravažna katalickaje, tut dziejničajuć dva kaścioły. Adzin ź ich, franciškanski, — dyjament biełaruskaha baroka.
Ivianieckaja kafla, ivianieckija cukierki-«karoŭki», muzej Dziaržynskaha. Pravasłaŭnaja carkva, pabudavanaja na miescy treciaha kaściołu. I novaja słavutaść miastečka — vializny «Dom Polski», pierarobleny z byłoha ŭnivermahu.
Jak Piasecki viarnuŭsia
U kaściole śviatoha Michała ŭ niadzielu parafijalnaje śviata. Mnohija ivianieckija kataliki adrazu paśla festu kirujucca ŭ Polski dom. Hety pryhožy dvuchpaviarchovy budynak staić u centry horadu, pamiž kaściołam i carkvoj. A 14-j tam pačynajecca impreza, pryśviečanaja Siarhieju Piaseckamu — piśmieńniku, špijonu i avanturystu. Padobnaja impreza ŭ Miensku, u Nacyjanalnaj biblijatecy, była zabaronienaja, a ŭ Iviancy nie sustreła nijakich pieraškodaŭ. Kanferenc-zala pierapoŭnienaja. Pasłuchać hościa ź Miensku, Juzafa Tarania, pryjšli pieravažna ludzi stałaha vieku. Tarań raspaviadaje ab prynaležnaści Piaseckaha da partyzanaŭ-«zialenadubaŭcaŭ», da biełaruskaha adździełu polskaha vojska. Słuchačy dzielacca ŭražańniami i ŭspaminami. Tut ža, u Polskim domie, fotavystava, pryśviečanaja piśmieńniku.
Poŭny varyjant artykuła hladzicie ŭ haziecie "Naša Niva".
