Давай з табой, Шаталава, закурым
па тонкай віртуальнай цыгарэце,
пакуль маніякальнай моцы бура
не абудзіла хвалі ў соннай Леце.
Давай з табой, Шаталава, убачым,
як зоркі ападаюць жалудамі
ў асенні змрок, спрабуючы на ўдачу
не перашкодзіць віруснай рэкламе.
Давай з табой, Шаталава, пачуем
дажджоў тэрарыстычных шматгалоссе.
Ты ведаеш, я так даўно крычу ім
з надзеяй, што яны адпусцяць восень.
Давай з табой, Шаталава, не станем
хаваць дурман антонавак салодкіх,
як нехта прыхаваў сваё каханне
на борце атамнай падводнай лодкі.
Давай з табой, Шаталава, закружым
пад тое, што спявае Джарэд Лета,
пакуль не заржавелі ў садзе ружы,
а ў шахтах ціха спяць сабе ракеты
* * *
Сяргей Балахонаў — пісьменнік, настаўнік гісторык, жыве ў Гомелі. Выйшла ягоная кніга «Імя грушы». Аўтар постмадэрнісцкай прозы і лірычных вершаў. Пераклаў на беларускую песню «Чароўны трусік». Вядзе блог balachon.livejournal.com. Загаловак ад Рэдакцыі. Загаловак аўтара: «30 секунд да Снікерса»
