6 červienia 2010 hoda byŭ pryličany da błahasłavionych polski śviatar Ježy Papiałuška. «Niachaj jaho prykład i zastupnictva ŭzdymaje starannaść śviataroŭ i raspalvaje luboŭ viernikaŭ», — takija słovy z nahody ŭšanavańnia ksiandza i nacyjanalnaha hieroja Polščy pramoviŭ Papa Bieniedykt XVI, piša «Astravieckaja praŭda».
Hieroja Polščy… Tolki Polščy? Davajcie pasprabujem razabracca…
…U Kamajskim kaściole jość relikvija – askiepačak kości błahasłavionaha Ježy Papiałuški. A ŭ chutkim časie ŭ hetym chramie źjavicca ałtar Papiałuški. Čamu mienavita tam?
Užo chacia b tamu, što ŭ hetym kaściole pracuje nieabyjakavy śviatar – ksiondz Jacek Chutman, namahańniami jakoha ŭ rečaisnaść parafii viarnulisia ŭžo amal zabytyja imiony śviatara-fiłosafa Kazimira Svajaka, mastaka Alfreda Romiera i mnohich inšych.
A jašče tamu, što ŭžo ŭ adnosna dalokim 1972 hodzie, kali ŭ polskaj siamji Chutmanaŭ naradziŭsia syn Jacek, mienavita śviatar Papiałuška pryjšoŭ da ich, kab błahasłavić niemaŭla…
Dumaju, heta zaŭvažali mnohija: dastatkova ŭchapicca za «chvościk» nitki, jak kłubok padziej pačnie raskručvacca amal što sam pa sabie – ź niadkul budzie prychodzić novaja infarmacyja, źjaviacca patrebnyja ludzi, adno dziejańnie pryciahnie druhoje, na pahłyblenym uzroŭni…
Mienavita pa takim scenaryi adbyvajecca ŭšanavańnie błahasłavionaha Papiałuški ŭ Kamajach…
U minułuju niadzielu Kamajskaja parafija prymała niezvyčajny padarunak – jubilejny miedal błahasłavionaha Ježy Papiałuški, jaki parafijanam pieradała z Polščy 93-hadovaja maci pakutnika.
Z padziakaj za pamiać ab synie i za pavahu da ździejśnienaha im. Za viernaść pryncypu, pa jakim žyŭ jaje syn: «Nie dazvol pieramahčy złu, ale pieramahaj zło dabrom».
A niezadoŭha da hetaj padziei žurnalistki ź Biełastoku naviedali pani Papiałuškavu i akazałasia… «Maci ksiandza razmaŭlaje pa-biełarusku!» «Ježy Papiałuška vyras u biełaruskamoŭnaj siamji!» «Rodnaja mova błahasłavionaha – naša!»
Dy i chiba mahło być inakš, kali jon naradziŭsia i vyras u vioscy Akopy na Biełastoččynie, dzie spradvieku žyli biełarusy?!
Śviatych zastupnikaŭ – tysiačy, a biełaruskich – adzinki. Nie tamu, što siarod našaha naroda niama abranych Boham abo pakutnikaŭ za vieru, – jość i, moža, bolš, čym u inšych.
Ale bieatyfikacyja – doŭhi praces, jakim treba zajmacca ŭparta i metanakiravana. Havoračy siońniašnim słenham, «prabivać»… Takoje ŭražańnie, što ŭ nas niama kamu hetym zajmacca… I ŭžo chacia b tamu tak važna, što błahasłaviony pakutnik Ježy Papiałuška – i naš, biełaruski zastupnik!
Cikava, što padčas uračystaj Imšy, pryśviečanaj jaho pamiaci, adbylisia adrazu šeść chrostaŭ. I kožnamu z chłopčykaŭ jaho baćki dali pry chryščeńni padvojnaje imia, adno ź jakich – Ježy (pa-našamu – Jury).
Usim novaachryščanym ksiondz Jacek padaryŭ pa abraziku z vyjavaj błahasłavionaha Papiałuški. A jašče adnym padarunkam (i nie tolki chrośnikam – usim prysutnym na Imšy) stała muzyčnaje supravadžeńnie Liturhii i nievialiki kancert paśla jaje zakančeńnia ŭ vykanańni arhanista Hierviackaha kaścioła Śviatoj Trojcy, mahistra muzykałohii Andreja Michnoviča.
