Lehiendarny saviecki dysident Michaił Kukabaka ličyć «niedapuščalnym i abraźlivym toje, što kiraŭniku biełaruskaj dziaržavy zabaronienyja vizity na Zachad.
«Ja znachodžu šmat ahulnaha pamiž Nazarbajevym i Łukašenkam, — kaža jon. — Ale Nazarbajeva, jak vy viedajecie, nidzie nie ihnarujuć na Zachadzie, choć pavodziny adnolkavyja.
Sutnaść majoj idei ŭ tym, što, kali b Łukašenka stvaryŭ palityčnuju situacyju chacia b padobnuju da ŭkrainskaj, z elemientami demakratyi, to, uličvajučy, što biełaruskaje nasielnictva ŭ masie svajoj rusifikavana značna bolš, čym va Ukrainie, paŭstała b masa prarasiejskich hrup i partyj.
U Biełarusi ŭtvaryłasia b mahutnaja prarasijskaja piataja kałona. Možna było b rezka pahoršyć stanovišča, i nasielnictva družnymi radami prahałasavała b za ŭvachodžańnie ŭ skład Rasiei čarhovy hubierniaj.
Hladzicie, Łukašenka ŭstalavaŭ žorstki režym. I jon nibyta ŭznačaliŭ kurs na ŭźjadnańnie z Rasijaj, to bok pierachapiŭ inicyjatyvu i nijakich palityčnych partyj, skiravanych na heta, u Biełarusi niama. A na samaj spravie idzie pastajannaja hulnia, kab lubymi šlachami zachavać ekanomiku Biełarusi, zachavać jaje niezaležnaść. Jaho možna krytykavać z toj pazicyi, što jon nie zusim aptymalnaje usio heta robić, kiruje ekanomikaj. Ale kali b adrazu było, jak va Ukrainie, Biełaruś užo, napeŭna, stała b častkaj Rasii.
