Fota: vk.com/upyri.belarus
Pra što kino. Kampanija maładych ludziej traplaje ŭ lasnuju hłybinku na tajamničaje voziera i sutykajecca tam ź mistyčnym žacham. U centry siužetu lažyć lehienda ab tym, što z nadychodam nočy ŭsie, chto zahinuŭ u vadzie, pieratvarajucca ŭ pačvaraŭ, jakija zabirajuć žyvych z saboj.
U kreśle pradziusara Kurejčyku prykmietna kamfortniej, čym u režysiorskim. Pa čysta farmalnych prykmietach «Vupyry» majuć usie šancy azałacić kamandu. Na postary — Vadzim Hałyhin. U sinopsisie — zajaŭka na strašenny chorar. U relizach — adsyłki da biełaruskaj mifałohii, pavierjaŭ i lehiend. U trejlery — krajavidy krejdavych karjeraŭ. Takoje, razumiejecie, choć ciapier — na ekspart. Ale davajcie choć by dačakajemsia finalnych citraŭ.
Składać hučnyja relizy i pravodzić jarkija prezientacyi — toje, što kamanda Kurejčyka ŭmieła zaŭsiody. Tak, z promamateryjałaŭ my daviedajemsia, što «takoha ŭ Biełarusi jašče nie zdymali» (kali havorka pra chorary, dyk za «Masakru» Kudzinienki zaraz było kryŭdna), a technična praces byŭ arhanizavany «jak na najlepšych studyjach». Pry hetym pradziusary pryznajucca, što «Vupyry» — vyklučna kamiercyjny prajekt, jaki — i heta ŭžo maja aŭtarskaja fantazija — moh by vydatna pradavacca na suśvietnym rynku (udałosia ž, u rešcie rešt, u karejcaŭ z «Ciahnikom u Pusan»). Akramia taho, film moh by palepšyć turystyčny patencyjał krainy. Vidy azior — sapraŭdy paštovačnyja, asabliva aktualna hladzicca heta ŭ kantekście navinaŭ pra «biełaruskija Maldyvy», u jakich čakajuć dapytlivaha biaźvizavaha turysta. Ale my, jak i abiacali, dačakalisia finalnych citraŭ.
Fota: vk.com/upyri.belarus
Za apošnija piać hadoŭ žanr choraru zrabiŭ hihancki skačok z padpolla filmaŭ katehoryi B na viaršyniu fiestyvalaŭ kłasa A. Aŭtary «Vupyroŭ» u hety čas, mabyć, byli zanadta zaniatyja pošukam finansavańnia i ŭ vyniku ŭsio prapuścili. Inakš składana rastłumačyć, čamu film žachaŭ u kancy 2019-ha hoda moža vyhladać jak nievyrazny vyrab abo prytvorstva čystaj vady.
«Vupyry», viadoma, nie pretendujuć na pieraasensavańnie choraru jak takoha i na fiestyvalny los — heta vyklučna žanravy atrakcyjon. Ci treba jaho hladzieć? Jak spraviadliva zaŭvažyŭ pierad premjeraj pradziusar Viktar Łabkovič, treba chadzić na biełaruskaje. Choć by tamu, što ŭ minskich kinateatrach naša kino —kudy bolš redki hość, čym rumynskaje, japonskaje abo navat polskaje. Inšaje pytańnie, što ŭznaharodaj za hladackuju cikaŭnaść i dabračynnaść stanie ŭ vypadku «Vupyroŭ» jarka spakavanaja druhasnaja syravina. Kankurentazdolnaść jak adzin z hałoŭnych faktaraŭ vyžyvańnia na kinarynku tut padmianiajecca misijanierskim «Kuplaj biełaruskaje!».
Mahistralnaja lehienda filma prahavorvajecca ŭ multyplikacyjnym intra ŭ samym pačatku, a nie razbłytvajecca dzieści śledam za intryhaj. U piersanažaŭ tolki što na futbołkach nie napisana, chto dobry, a chto drenny.
Fabuła ab čaćviarych maładych ludziach, jakija vyrašyli pravieści ŭikend u rajskim lesie, ale niešta pajšło nie tak, — uvohule kłasika žanru. I jak u vypadku ź luboj kłasikaj jaje možna praličyć na dva kroki napierad. U hetym vypadku hladackuju dalnabačnaść kampiensuje režysura: niadaŭniaja aŭstralijskaja «Śmiarotnaja ziamla» abo brytanskaje «Rajskaje voziera» prymušajuć uciskajecca ŭ kresła. «Vupyry» ž u asnoŭnym — pahladać na hadzińnik.
Što da hałoŭnych miechanizmaŭ choraru — navodzić žach i nahniatać saśpiens — «Vupyry» nie hrebujuć ni bu-efiektami, ni džampskiejrami. Što samo pa sabie niadrenna, kali heta niečakana i nie adzina mahčymy sposab napałochać. I zusim sumna, kali heta — usio, što jość u aŭtaraŭ filma, kab zastacca ŭ žanry. Heta i «trupny» hrym tapielcaŭ, jaki nahadvaje trochi patoŭščanuju viersiju modnych bulbianych masak. Žach ža razam z hierojami hledačy pavinny adčuć u tyja 20 chvilin, pakul budučyja achviary biehajuć pa lesie z «hoŭpro».
Fota: vk.com/upyri.belarus
Troški žudasna vyhladajuć, mabyć, tolki sceny z babulaj i jaje synam, jakija marmyčuć pahanskija zahavory i palać vohnišča. Ale kali hetym letam vy paśpieli zacanić «Soncastajańnie» Ary Astara, to «Vupyram» i tut pryjdziecca sastupić.
Za kamiedyjny pačatak prajekta moh by adkazvać Vadzim Hałyhin, ale, pa-pieršaje, žartaŭ usiaho try. Pa-druhoje, navat tyja prajhrajuć skietčam taho ž Hałyhina ŭzoru 2001-ha hoda. U karcinie navat jość sacyjalny i palityčny padtekst, jaki hladzicca chaj i naiŭna, ale nie bieź cikavaści. U rešcie rešt, nie kožny dzień ź vialikaha ekrana hučyć himn u iraničnym kantekście.
A voś kali roŭna na siaredzinie ŭ film uvarviecca klip «Srebra», nie ździŭlajciesia: režysior Andrej Hryńko — viadomy biełaruski klipmejkier (videa dla hurtoŭ «J: Mors» i Nizkiz). Ale vy heta zaŭvažycie i biez nas: kožnaja muzyčnaja scena ŭ «Vupyrach» žyvie svaim žyćciom i moža z pośpiecham raciravacca ŭ ranišnim efiry luboha ź biełaruskich telekanałaŭ. U hetym śviatle da kanca nie jasna, čamu prakatny rejtynh filma ŭ citrach — 18+. Paścielnaja scena ŭ namiocie źniataja z takoj cnotaj, što zaŭvah nie ŭźnikła b navat u spadara Miadzinskaha. A sceny «žorstkaści i hvałtu» nie pieraŭzychodziać jaho ŭzrovień u śviežaj animacyi pra siamiejku Adams.
Fota: vk.com/upyri.belarus
«Vupyry» nielha ličyć pravalnym prajektam: jak minimum davajcie dačakajemsia pakazčykaŭ pa zborach i pahladzim, ci pryjšoŭsia biełaruski chorar pa dušy biełaruskamu ž hledaču, bo viačernija sieansy ŭ dzieviaci kinateatrach — dobry start prakatu. Ale patencyjał, zakładzieny na stadyi idei prajekta, realizavać usio ž taki nie vyjšła. Tak što kazać pra hrošy ŭ kantekście filma sapraŭdy vychodzić kudy cikaviej, čym pra kino.
